Arjantin'in "anarko-kapitalist ve koyu Trumpist" başkanı Javier Milei'nin göreve başlamasının üzerinden tam 1 yıl geçti.

Bu süreçte emeklilerin ve sosyal yardıma muhtaç yurttaşların zaten canı burnundayken, bir de Milei'nin neoliberal ekonomipolitik fantezileri Arjantin halkının tepesine binince, ülkede enflasyon canavarının tam hükümranlığı başladı.

Açıkçası, Arjantinli yoksul yurttaşların, semt pazarlarının, marketlerin, manavların arkasında bulunan çöp konteynerlerinden çürük sebze ve meyveleri topladığı bir düzeni ve bu durumu daha da acımasız ve amansız bir sürece evrilten bir lideri savunmak da yermek de öyle herkesin harcı değil.

1 yıldır bu köşede Javier Milei'yi eleştirdiğim için özellikle sosyal medyada yediğim linci en iyi ben bilirim.

Tabii bu esnada "Yahu artık şu ülkede somut ve güzel bir şey olsun" diye umut ettiğim zamanlar da oldu.

Nitekim Javier Milei gibi devletin tamamen minimize edilmesini savunan koyu bir liberteryen, Luis Caputo gibi reformist ve pragmatist ve oldukça esnek bir liberali göreve çağırdığında, yine bu köşede bunun ilerleyen süreçte belki olumlu sonuçlar doğurabileceğini ifade etmiştim.

Ancak bir yılda somut, şeffaf, faydalı hiçbir gelişme ve değişme olmadı.

Arjantin'de enflasyon 2024 sonuna gelindiğinde yıllık yüzde 200'lerden yüzde 289'lara kadar dayandı.

1 dolar eşittir; 1.025,84 Arjantin pesosu ediyor.

500 gramlık ekmeğin fiyatı 1000 pesoyu geçmiş vaziyette.

12 adet yumurta, takriben 1500-1600 peso arası bir fiyat aralığında.

Asgari ücret 350, emekli maaşları ise ortalama 300 dolar.

Ülkede konut kirası fiyatları takriben 280-360 dolar arası değişiyor.

Kira dışında, bir insanın yaşama maliyeti ise takriben 400 dolar.

46 milyon nüfuslu Arjantin'de, halkın yüzde 60'ı yoksulluk sınırının altında yaşarken, tüm bunlara ilaveten IMF'ye olan toplam borç 44 milyar dolara dayandı.

Doğrusu tam anarko-kapitalizm!

Hatırlayalım; Javier Milei koltuğa ilk oturduğunda yaptığı ilk konuşmada "ekonomik durumun kısa vadede daha da kötüleşeceğini" söylemişti.

Tabii, Sezar'ın hakkı Sezar'a. Sözünü tuttu şanlı liberal Milei!

Arjantin yoksulluk ve enflasyon olan tangosunda artık sosyal bir trajediyle dans ediyor.

Üstüne üstlük, Milei'nin sosyal yardımları kısması, kamu hizmetlerinde sübvansiyonlara son vermesi yetmezmiş gibi, enflasyon canavarının ümüğünü sıktığı emeklileri görmezden gelmesi ne akla ne de vicdana sığmıyor.

Soruyorum; Ulusal Kongre bileşenleri olan Temsilciler Meclisi ve Senato, Arjantin'in bir kaos ortamına ve trajik bir sosyal patlamaya gitmesini önlemek için ne yapacak? 

*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.