Hastalandığınızda, ayrı düştüğünüz bir aile üyesinin size destek vermek için yanınıza gelmesi (ne kadar kısa süreli olursa olsun) sadece stresinizi arttırır.
Prens Harry'ye şunu söyleyebilirim, kanser teşhisi konan babasının yanında olmak için uçmak, ilgili ve saygılı bir evlat davranışı. Ancak babasıyla çoğunlukla konuşmadan geçirdiği yaklaşık 17 aydan sonra, geri kalanımıza her şeyin epey yapmacık göründüğünü söylemek insafsızlık olur mu?
Bir insanı sadece bir yıl önce anılarında hakkında zar zor iyi bir kelime bulabildiği adamla yaklaşık yarım saat geçirmek için 11 saatlik bir uçuşa (8 bin kilometrelik bir yolculuğa) iten şey nedir? Ve 24 saat sonra eve uçmadan önce ailenin atalarından kalma bir sürü evden birinde değil de bir otelde gecelemeye?
fazla oku
Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)
Tüm bunlar yalnızca görünürde tuhaf değil. Bu gerçekten Kral Charles'ın moralini yükseltmek için bir Zoom görüşmesi de olabilirdi.
Doğal olarak, Harry içten içe babasının sağlığından endişe duyacak ve belki de bizzat güvence almak isteyecektir. Ama aynı zamanda 2022'de Kraliçe Elizabeth'e veda etmek için giriştiği benzer bir atılımın anısı da aklında olacaktır, bildiğimiz gibi, biraz geç kaldığı, uçakla gidilen bir ziyaret.
Bu seferki sebebi ne olursa olsun, Kral ve en küçük oğlu arasında kraliyet izleyicilerinin uzun zamandır umduğu kavuşmayla sonuçlanmadı. Hükümdar da üzerine titrenmesinden ya da defalarca iyi olup olmadığının sorulmasından hoşlanmayacaktır. Majesteleri daha çok sessizce dinlenmek için bir bahçeye ya da ormana çekilmeyi tercih eden birine benziyor.
İyimser görüşe göre Harry, bozulan ilişkilerini düzeltmek için konuşulması gereken çok şey olduğunu bilerek nezaket gösterdi. Ancak hataları telafi etmenin yeri ve zamanı var ve bu ille de taraflardan birinin en kötü olduğu zaman değil.
Tıbbi bir acil durum (bakteriyel menenjitle ölümle burun buruna geldim) beni komaya soktuğunda 30 yaşındaydım ve babamla birkaç yıldır küstük. Komadan iki hafta sonra çıktım, ne olduğundan ve serumdaki morfin sayesinde neler olup bittiğinden habersizdim. Hastane koğuşunda sersemlemiş bir şekilde yatarken, etrafım ailem ve arkadaşlarımla çevriliyken ve tutarlı bir düşünceyi zar zor bir araya getirebilirken, babamın birkaç kelime konuşmak için yatağıma yaklaştığı anı hatırlıyorum.
Çocukken ilişkimiz hiç iyi olmamıştı ama yetişkinler olarak ikimiz de uzun süreli görüşmemelere alışmıştık. Komaya girmeden sadece birkaç hafta önce onu yıllar sonra ilk kez kız kardeşimin düğününde yüz yüze görmüştüm, her ikimiz de birbirimize karşı samimi olmak için elimizden geleni yapmıştık. Büyük günün kendisi hakkında pek bir şey hatırlamasam da (yoğun bakımda geçirdiğim süre hafızamda bazı boşluklar yarattı) onun mükemmel gelin babası konuşmasını ve bu konuşmadan dolayı onu tebrik ettiğimi hatırlıyorum.
Ama neredeyse ölüme yakın deneyimimi atlattığımı görür görmez gitmişti. Birkaç dakika içinde, Devon'a dönmek üzere yola çıkmadan önce isteksizce birkaç söz söylemişti. Bu onu son görüşümdü.
Hastanede geçirdiğim, gücümü geri kazandığım ve yeniden yürümeyi öğrendiğim haftalar boyunca, babamın başucuma gelmesini sağlama destanı hakkında bilgi aldım. Başlangıçta, ailemin telefonlarına cevap vermek için yaptığı umutsuz girişimleri görmezden gelmiş ve Torquay polisinin yaşam destek ünitesine bağlı olduğum haberini iletmek için evini araması gerekmiş. Bilinçsiz yattığım iki hafta boyunca, benden onun hakkında hikayeler duyan ama onunla hiç tanışmamış olan ev arkadaşımla kalmış.
Babam hastaneye günlük ziyaretini yaptığında, yatağımın etrafında nöbet tutan arkadaşlarımla oturmak yerine, dışarıdaki görevlilerle sohbet edermiş. Sonradan ağırbaşlı büyükannemden öğrendiğime göre "bunu kaldıramayacağına" karar vermiş ve evden uzakta geçirdiği günlerin ardından geri dönmek için sabırsızlanıyormuş.
Neredeyse üç ay sonra taburcu edildim ve her biri yapılması gereken küçük bir kendin yap işinin ("arızalı ışık anahtarı: tehlikeli", "tül perdelerin ıslatılması gerekiyor") altını çizen post-it'lerle kaplı bir daireye döndüm. Flamalar beklemiyordum ama yapılacaklar listesi olmadan da yapabilirdim.
Hastanedeki yatağım baba-oğul buluşmamız için ideal değildi. Benim (kuşkusuz sınırlı) çabalarıma rağmen, aramızdaki sorunları düzeltmek şöyle dursun, bir daha hiç konuşmadığımız için üzgünüm. Birkaç yıl önce ölümünden sonra, dairesini temizlerken, yıllar boyunca gönderdiğim tüm notları ve hediyeleri, hiçbiri açılmamış halde bir karton kutuda buldum.
İyi denemeydi Harry, doğru olanı yapmaya çalıştığın için tebrikler ama bu gerçekten doğru değildi. Tekrar uçup gitmek her şeyi seninle ilgili hale getirdi. Montecito'dan basit, özel bir görüntülü arama yeterli olurdu, ve bu dünyalara bedel olurdu.
https://www.independent.co.uk/voices
Independent Türkçe için çeviren: Çağatay Koparal
© The Independent