1960'larda arkeologlar seçim tarihinde kayda değer bir keşif yaptılar: muhtemelen milattan önce 471'de yapılan bir oylamadan kaynaklanan yaklaşık 8 bin 500 oy pusulasından oluşan bir yığını Atina'daki bir çöplükte buldular.
Bu kasıtlı olarak kırılmış çanak çömlek parçaları, kağıt parçalarının eski eşdeğeriydi, ancak birini göreve getirmek için kullanılmaktansa, diğer vatandaşlara vermek için kullanılıyorlardı.
Ostraca olarak adlandırılan her parça, seçmenin önümüzdeki 10 yıl boyunca şehirden sürgün edildiğini görmek istediği bir adayın adıyla karalandı.
Milattan önce 487'den 416'ya kadar dışlanma, Atina vatandaşlarının yargılanmadan birini sürgün edebileceği bir süreçti.
"Bu olumsuz bir popülerlik yarışmasıydı" diyen Florida Eyalet Üniversitesi'nden tarihçi James Sickinger, sözlerine şunları ekliyor:
Potansiyel zorbalardan kurtulmanın bir yolu olarak ortaya çıktığı söylendi. İlk zamanlardan beri, belki de bir suçtan suçlu olmayan kişilere karşı kullanılıyor gibi görünüyor, bu nedenle (bir dava) mahkemeye çıkarılamadı, ancak başka bir şekilde topluluk normlarını ihlal eden veya sivil düzene tehdit oluşturan kişilere karşı kullanılıyor.
Atinalılar önce bir dışlanma mı, yoksa dışlanacak bir seçim mi olması gerektiği konusunda oy kullanacaklardı.
Eğer "evet" ise, o zaman etkinlik için bir tarih belirlerlerdi. Bir adayın dışlanması için aleyhinde en az 6 6 bin oy kullanılması gerekiyordu ve tarihsel kayıtlar bunun en az bir düzine kez gerçekleştiğini gösteriyor.
Dışlanmalar, Atina demokrasisinin en parlak döneminde meydana geldi ve bu kadınları, köleleştirilmiş işçileri ve yabancı doğumlu sakinleri dışlayan bir nüfus olan şehir devletinin vatandaşları için yönetime doğrudan katılıma izin verdi.
Vatandaş sayısı bazen 60 bine kadar çıkabilse de çok daha küçük bir grup erkek Atina siyasetine aktif olarak dahil oldu.
Dışlanma, herhangi birinin çok fazla güç ve nüfuz kazanmasına karşı bir koruma olabilir. Atina'nın en önde gelen politikacılarının neredeyse tamamı hedefti.
Büyük devlet adamı ve hatip Perikles bile bir zamanlar adaydı, ancak hiçbir zaman başarılı bir şekilde dışlanmadı; Bugün bildiğimiz şekliyle bize Parthenon'u ve Akropolis'in diğer anıtlarını bırakan iddialı inşa programı evrensel olarak sevilmiyordu.
Sickinger, Atina demokrasisinde yazılı oy pusulalarının oldukça sıra dışı olduğunu söylüyor.
Birçok resmi pozisyon için adaylar kura ile seçildi. Vatandaşların yasalara oy verdiği meclislerde, evetler ve hayırlar tipik olarak bir el gösterisiyle sayılırdı. Öyleyse Ostraca, gerçek demokratik prosedürlerin nadir eserleridir. Eski tarihçiler tarafından ihmal edilen gizli tarih parçalarını ortaya çıkarabilir ve aksi takdirde kaybolacak seçmen davranışları ve tercihleri hakkında fikir verebilirler.
İlk ostracon 1853'te tanımlandı ve sonraki yüzyılda, Sickinger'in üzerinde çalıştığı Atina Agorası veya pazar yeri de dahil olmak üzere Atina'daki çeşitli yataklardan yalnızca yaklaşık bin 600 kişi sayıldı.
Bu nedenle, bir Alman arkeolog ekibinin 1966'da Atina'nın Kerameikos semtinde binlerce ostraca bulmaya başlaması dikkate değer bir başarıydı.
Kerameikos, antik surların hemen kuzeybatısındaydı ve sanatçıların kendine özgü siyah ve kırmızı figürleriyle Tavan arası vazoları yarattığı çanak çömlek atölyeleriyle ünlüydü.
Çeşitli ev vazolarının parçalarından, hatta kiremit ve seramik lambalardan yapılmış olan bu oy pusulaları, Eridanos Nehri'nin terk edilmiş bir kanalını doldurmak için diğer çöp yığınlarıyla birlikte atılmıştı.
Kazılar 1969'a kadar orada devam etti ve ostraca'nın bir kısmı önümüzdeki birkaç on yıl içinde incelendi, ancak 2018'e kadar Almanya'nın Giessen Üniversitesi'nden Stefan Brenne, 1910 ile 2005 yılları arasında Kerameikos'ta kazılan 9 bin ostracanın tamamını açıklayan tam bir katalog yayınlamadı.
Bu ostraca koleksiyonundan en çok oy, gösterişli ve lüks yaşam tarzından dolayı birçok kişi tarafından nefret edilen Atinalı devlet adamı Megakles'e verildi.
Tarihsel kayıtlar, Megakles'in milattan önce 486'da dışlandığını gösteriyor, ancak bu tarih arkeolojik kanıtlara uymuyor gibi görünüyordu: Kerameikos hazinesinde bulunan diğer oy pusulalarında, MÖ 470'lere kadar siyasi kariyerlerine başlamayan erkeklerin isimleri bulunuyordu.
Ve bazı dışlamalar daha sonraki çanak çömlek tarzlarıyla eşleşti. Bu ipuçları arkeologları Megakles'in Atina'ya döndüğü ve milattan önce 471'de tekrar dışlandığı sonucuna götürdü.
O yılın diğer en iyi adayı, Maraton Savaşı'nda savaşan popülist general Themistocles gibi görünüyordu. Ertesi yıl dışlandı.
Sickinger, oyların genellikle sadece iki veya üç kişi etrafında yoğunlaştığını, ancak bazılarının bilim adamlarının varlığını hiç bilmediği diğer kişilerin de arkeologlar tarafından incelenen ostraca yataklarına göre oldukça fazla sayıda oy aldığını söylüyor.
"Antik çağlardan yazarlar sadece birkaç büyük adama odaklanıyor" diyen Sickinger, sözlerini şöyle sürdürüyor:
Tarih, önde gelen şahsiyetlerin, güçlü bireylerin, generallerin ve politikacıların tarihiydi, ancak diğerleri belki de o kadar belirgin değildi, ancak onlarca veya yüzlerce bireyin onları dışlanmaya layık görecekleri kadar belirgindi.
Unutulmuş Atinalı erkeklerin isimlerinin yanı sıra, ostraca kendileri de Atinalıların vatandaşlarına karşı tutumlarını ortaya koyuyor.
Bazılarında kötü sıfatlar vardır: "İftiracı Leagros Glaukonos; 'Hain Callixenus;' 'Ariphron'un oğlu Xanthippus, bu ostracon tarafından lanetli günahkarlar arasında galip geldiği ilan edilir."
iğerleri adayların kişisel yaşamlarına yumruk attı. Milattan önce 471'de yapılan bir oy pusulası "Megakles Hipokrat, zina eden" (Zina o zamanlar kovuşturulabilir bir suçtu, ancak siyasi bir saldırı olarak da kullanılmış olabilir); bir diğeri ise "Kimon Miltiadou, Elpinike'yi al ve git!"
Brenne, soylu doğumlu bir savaş kahramanının (Kimon) üvey kız kardeşiyle ensest bir ilişkisi olduğundan şüphelenildiğini açıklıyor (Elpinike.)
Adından bahsetmek, bir kadının adının bir ostracon'da göründüğü birkaç örnekten biridir.
*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
© The Independentturkish
