Ukrayna'ya yönelik korkunç Rus istilasından sonra Batı'da çok sayıda, ağırlıklı olarak kişisel mea culpa'lar (Latince'de "benim hatam" anlamına gelen bir ifade -ed.n.) var. Neredeyse hepimiz bir şeyleri tutturamadık, bazı durumlarda feci şekilde yanıldık.
1. Putin'in blöf yapıyor olabileceğini düşünenlerimiz yanıldı. CIA, diğer istihbarat kurumları ve tahminlerine katılan hükümetler haklıydı.
2. Putin'in ekonomik yaptırım tehdidiyle caydırılabileceği inancı yanlıştı. Bununla birlikte, askeri müdahaleyi eledikten sonra başka alternatif yoktu. Artık ekonomik yaptırımlar Putin'in durdurulması ve devrilmesinde gerçekten kapsamlı ve etkili olamazsa Batı kağıttan kaplan gibi görülecektir.
3. Diplomasi ve müzakerelerin Putin'in Ukrayna'ya saldırmasını engelleyebileceği umudu aşırı iyimserdi. Ne var ki özellikle Macron savaşı önlemek için mümkün olan her şeyi yapmayı denemek, en azından böyle göstermek zorundaydı.
4. En feci yanlış hesaplama (ilk olarak 2008'te George Bush'un) Ukrayna için NATO üyeliği beklentisinin yaratılması ve ardından bunun gerçekten üyeliğe çevrilmemesiydi. Olabilecek en kötü sonuca varıldı: Rusya kışkırtıldı ve Ukrayna korumasız bırakıldı.
5. Dikkatlerin Rusya'dan gelen mevcut askeri tehditten uzaklaşarak Çin'in ortaya koyduğu ekonomik ve teknolojik (ve uzun vadede askeri) tehdide çevrilmesine yol açan "Asya'ya Dönüş"ün yanlış bir hesaplama olduğu ortaya çıktı. Britanya'nın küçük donanmasını Karadeniz veya Baltık Denizi yerine Güney Çin Denizi ve Körfez'e göndermesi gülünçtü.
fazla oku
Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)
6. Komünizmden kurtulmanın dünyayı istikrara kavuşturacağını düşünen ideologlar kendilerini kandırıyordu. Putin ve ahbapları kamu mallarını çalıp Hristiyanlığı benimseyerek Rusya'yı komünizmden derinlemesine temizledi. Özelleştirilmiş bir devlet ve aşırı milliyetçilik doktrini Sovyet komünizminden daha tehlikeli olduğunu kanıtlıyor.
7. Rus eliti ve eğitimli orta sınıfları, Rusya'nın daha modern bir ekonomi haline gelmesiyle siyasi liberalleşmenin kaçınılmaz olacağına inanmakta hatalıydı. Yozlaşmış bir mafya devleti daha güçlü hale geldi ve muhtemelen demokratik yollardan ziyade şiddetle devrilecek.
8. Trump (Putin'in Amerikalı amigosu) düşündüğümüzden de büyük bir felaketti. Putin, arkadaşının 2024'te dönebileceğini bilmenin rahatlığını yaşıyor. Trump yanlısı Cumhuriyetçiler ve Fox News gibi medya kuruluşları Putin'in anlatısını yankılıyor, tıpkı hem sol hem de sağ görüşlü Britanyalı destekçileri gibi.
9. Almanlar enerji güvenliğine yeterince önem vermediğinin farkına vardı. Artık sıvı doğal gaz ithalat tesislerine ve yenilenebilir enerjilere büyük yatırım yapıp muhtemelen tekrar nükleer enerjiye başvuracaklar. Britanya'nın da yenilenebilir enerji ve hidrojen yönündeki ilerleyişini hızlandırması, kara rüzgar santralleri hakkındaki fetvayı kaldırıp gelgit gücünü yeniden düşünmesi gerekecek. Bunun yanı sıra açık deniz petrol ve gaz kuyuları ve gaz depolama kapasitesi de çok önemli.
10. Remoaner'ların (Birleşik Krallık'ın AB'den çıkmasını üzülerek anan kişiler için kullanılan aşağılayıcı bir terim -çn.) Ağıtı: Batı dünyası, şu anda, yaptırımlar konusunda makul bir şekilde birleşmiş durumda. Fakat Britanyalıların bitmek bilmeden, "zayıf" Almanlar ve Fransızlarda kusur bulması ve onlara "önderlik ettiklerini" söyleyip övünmesi Moskova'ya Avrupa'nın derinden bölünmüş olduğuna dair güçlü bir mesaj gönderdi. Trump gibi Brexit de Putin'in başarısıydı.
Bunlar geçmişte kaldı. Geçmişteki hataların gelecekte daha iyi kararlar alınmasına yardımcı olacağını umuyorum. Ufukta birkaç büyük karar var.
İlk olarak, enerji sektörü yaptırımlardan muaf tutulursa bu inandırıcılığı zedeler. Bu Amerikalı araç sahipleri için daha yüksek benzin fiyatları ve Avrupa'da gaz sıkıntısı anlamına geliyor. Seçmenlerimiz yaptırımların sonuçlarıyla yaşamaya ikna edilemezse bu oyun biter.
Rusların Birleşik Krallık'taki mali ve mülkiyet çıkarları üzerindeki gerekli ve gecikmiş kısıtlamalar derinleştirilmeli, buraya bağımlı bölgelere ve İsviçre gibi birçok ganimetin aklandığı ve gizlendiği merkezlere doğru genişletilmelidir.
İkinci karar (BAE, Hindistan ve İsrail gibi) Rusya'yla yakın çalışan ülkelerle nasıl ilişki kurulacağıyla ilgili. En büyük sorun Çin olacak. Çin, NATO saldırganlığı hakkındaki Rus anlatısını destekledi fakat istilaya destek vermeme konusunda dikkatliydi. Güvenilmez ve muhtaç Putin'le uzun süreli, yakın bir ittifak kesinlikle Çin'in istemediği bir şey. Batı devletleri Pekin'le yeniden daha profesyonel bir ilişki kurarak Rusya/Çin bağlantısını nasıl zayıflatacaklarını düşünmeli.
Üçüncü olarak, direnişini desteklemek için askeri malzeme gönderilmesini talep eden Ukrayna'ya yanıt verilip verilmeyeceği veya nasıl yanıt verileceği meselesi var. Ukrayna silahlı kuvvetlerine gereğince yardım etmek için muhtemelen çok geç ama denemeliyiz.
Silahlı gayri-nizami direnişin desteklenip desteklenmeyeceği daha da zor bir soru. Duygusal olarak bunu göz ardı etmek zor olacaktır fakat çatışmayı derinleştirip genişletebilir: Avrupa'da Suriye. Rusya çatışmayı NATO topraklarına taşıyarak misilleme yapabilir veya geçen hafta sonunda yaptığı nükleer tehdidi tırmandırabilir. Korkular daha yeni başlıyor olabilir.
Liberal Demokratların eski lideri Sör Vince Cable, 2010 ile 2015 arasında iş, yenilik ve yetenek bakanı olarak görev yapmıştı. "Cable Comments" (Cable Yorumluyor) adlı podcast'ini buradan dinleyebilirsiniz
https://www.independent.co.uk/voices
Independent Türkçe için çeviren: Noyan Öztürk
© The Independent