Yahudi hukukunun ve geleneğinin merkezi bir ilkesi, tüm insan yaşamının kutsallığıdır.
Şabat'a ve hemen hemen tüm diğer dini yasalara uyma emri, bir hayatı korumak veya kurtarmak ve hatta hayatı kısa bir süre uzatmak için ihlal edilebilir.
Bu nedenle, Yahudi hukuku olan Halakha'nın, maddi maliyet, aileye duygusal yük ve hastanın uzun süreli ıstırabından bağımsız olarak ölmekte olan bir kişinin hayatını uzatmak için tüm önlemlerin alınmasını zorunlu kıldığına dair yaygın bir algı vardır.
Bu, hem Ortodoks Yahudi cemaatinin çoğunda hem de tıp uzmanları arasındaki algıdır.
Gerçekte, Yahudi hukukunun otoritelerinin köklü ve çoğunluk konumu, ölümcül hasta bir hasta, özellikle de acı çeken bir hasta durumunda, bu tür yaşamı uzatan önlemlerin zorunlu olmadığı ve hatta yasaklanabileceğidir.
Halakha'nın doğası hakkında birkaç kısa yorum. Yahudi hukuku, MÖ 100'den MS 500'e kadar hahamların kararlarının, tartışmalarının ve tartışmalarının hacimli bir koleksiyonu olan Talmud'dan ve onun Orta Çağ yorumcularından türemiştir.
Nihai yasa genellikle, hangi pasajların yetkili görüldüğü ve bunların nasıl yorumlanacağı ve uygulanacağı konusunda bir tartışma konusudur.
Laik hukukun aksine, Halakha'da neredeyse hiç yeni yasa yoktur. Bütün yasalar, Talmud'da ve yorumcularında zaten dile getirilmiş olan hüküm ve ilkelere dayanmalıdır.
Bu, günümüzde en acil sorunların çoğu bir asır önce bile hayal edilemediği için, tıbbi Halakha alanında özellikle zorlayıcı olduğunu kanıtlıyor.
Taşıyıcı annelik, ölüm anı, beslenme tüplerinin, solunum cihazlarının ve benzerlerinin kullanımı gibi konularla ilgili sorular Talmud'da hiçbir zaman ele alınmamıştır.
En karmaşık sorulardan bazıları, bu eski metinlerin çevrilmesine ve soyut ilkelerinin günümüzün somut gerçeklerine uygulanmasına gelir.
Yahudi hukuku, hastaları iyileştirmek ve yaşamı korumak için İncil'den türetilmiş bir görevi kabul eder.
Bir hayat risk altındayken, risk küçük olsa bile bu görev o kadar büyüktür ki dini yasakları geçersiz kılar.
Bu, hayat kurtarılamadığında, ancak yalnızca kısa bir süre için uzatıldığında bile geçerlidir.
Yaşamı koruma görevi, yardım sunabilecek herkes ve hatta hastanın kendisi için geçerlidir.
Bir insanın hayatı, istediği gibi elden çıkarması değil, içsel kutsallığa sahip olması veya dini terimlerle ifade etmesi, tamamen veya kısmen Tanrı'ya ait olması olarak görülür.
Sadece intihar değil, her türlü kendine zarar verme de yasaktır.
Bu, Yahudi yasalarına göre bir hastanın hayat kurtaran tedavileri reddetmesinin kabul edilebilirliği hakkında önemli soruları gündeme getiriyor.
Çünkü kilit husus kendi kaderini tayin hakkı değil, doktorun ve hastanın hayatı koruma görevidir.
Bununla birlikte, 20'nci yüzyılın önde gelen halakhic otoritesi olan Haham Moshe Feinstein, diğerlerinin yanı sıra, hasta özerkliği için önemli bir role izin veriyor.
Tedavi küçük bir risk unsuru bile gerektirdiğinde, tedaviden vazgeçme riskine kıyasla bu tür riskler minimum olsa bile hastanın reddetme hakkına sahip olduğuna hükmeder.
Haham Feinstein, iyileştirici bir tedavi risk gerektirmese bile, böyle bir tedaviyi zorlamak hastanın çok sıkıntılı olmasına neden olacaksa, uygulanmaması gerektiğini belirtmeye devam ediyor.
Böyle bir durumda tedaviyi zorlamanın sadece hastanın durumunu kötüleştireceği varsayılabilir.
Bu, hasta önceden dileklerini dile getirmiş olsa bile bilinçsiz olduğunda geçerli değildir. Bu durumda tedavi uygulanacaktır.
Yahudi hukuku, yaşamı koruma görevinin yanı sıra, ıstırabı hafifletme görevini de kabul eder. Talmud, aşırı ıstırabın ölümden daha kötü bir kader olabileceğini belirtir.
O zaman soru, kişinin acıyı hafifletme göreviyle çeliştiğinde hayatı koruma görevini nasıl dengeleyeceği olur.
Acı çekmek her zaman kişinin kendisinin öznel deneyimi olduğu için, tüm yetkililer ölümcül hasta bir hastanın acıya tahammül etmeyi ve yaşamı uzatacak müdahalelerde bulunmayı seçebileceği konusunda hemfikirdir.
Ama onun hızlı bir ölümü tercih edeceği ya da onun arzularını bilemeyeceğimiz bir durumda, doğru hareket şekli nedir?
Yaşamı koruma görevi öncelikli mi olmalı ve yaşamı uzatan tedavilerin uygulanmasını mı talep etmeli?
Yoksa acıyı hafifletme görevi öncelikli mi olmalı ve acıyı hafifletecek olanlar dışında hiçbir müdahalenin yapılmamasını mı talep etmeli?
*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
© The Independentturkish
