Vladimir Putin'e, Çeçenistan'ın Çeçen liderinin neden o kadar çok, Rusya'nın genel kanunlarına uymayan "hak ve yetkileri" olduğu sorulduğunda, -ki bu Rusya içinde bazen rahatsızlık yaratıyor- şu kısa cevabı vermişti:

Barışın bedeli!

Sadece savaşın değil, barışın da bir bedeli var.

Ama savaşın bedeli kıyaslanamayacak ölçüde çok daha büyük.

O yüzden "en kötü barış, en iyi savaştan çok daha iyidir."

Türkiye'de "başladığını varsaydığımız" süreçte, en çok bedel ödeyenlerin daha soğukkanlı, rasyonel, hatta yapıcı bir yaklaşımı söz konusuyken; istisnalar hariç, geçen süreci daha çok dışardan, teorik bazda izleyenlerin daha karamsar, saldırgan, hatta provokatif yaklaşım ve söylemlerine şahit oluyoruz.

Sanki yarın Kürdistan kurulacaktı da muhtemel barış sürecini destekleyenler buna engel oluyorlarmış gibi bir mantıkla hareket edenler var.

Dediğim gibi, bunlardan bazıları düne kadar "bu Kürtlerden bir şey olmaz artık" psikolojisindeydi.

Sanki Kürt siyaseti gerizekalı, sanki her halükarda kandırılmaya müsait; sanki yarın ABD, Büyük Kürdistan'ı kuracak da, Kürt siyasetini yönetenler oyuna gelip buna engel olacak...

Ne çabuk unutuldu referandum sonrası süreç, ne çabuk unutuldu Suriye'de yaşananlar...

Erbil, Süleymaniye denklemi ile hâlihazırda yaşananlar, Suriye'deki de facto durum vb. bütün bunların önemi yok mu?

Yoksa elinizde kimsenin bilmediği yazılı bir ABD garantisi mi var, kısa sürede Kürdistan'ı kurma kararı aldıklarına dair? Varsa paylaşın da bilelim.

Sadece bir varsayımdan ibaretse, o varsayımlar hep var.

Bütün bunları Kürt siyaseti çaresizdir manasında söylemiyorum tabii ki; tam tersi.

Ama mevcut şartlarda kimse daha avantajlı bir durumda değil.

Sadece şurası kesin: Kürtlerin kaybedeceği bir şey yok.

Bu çerçevede, "inanmayalım, yaşanan süreç bir şovdan ibarettir" diyenlere cevaben;

Show must go on.

 

 

*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.