Satışları artsa da plak sahibi olmak anlamsız bir uğraş

Elektronik alternatifler snop plak tutkunları için pek de çekici değil çünkü akşam yemeği partilerinde zevklerini sergilemeleri için onlara daha az fırsat sunuyor

(Unsplash)

Onlarca yıldır en çok dinlenenlerdeki (ve düğün listelerindeki) hakimiyetiyle yetinmeyen ABBA şimdi de plak satışlarının yeniden canlanmasından sorumlu ve BBC'ye göre plak satışları 30 yılı aşkın bir sürenin en yüksek seviyelerine ulaştı.

Peki neler oluyor? Plaklar kırılgan ve güvenilmezdir: Kolayca çizilirler ve yakınlardaki her titreşimle rahatsız edici atlamalar yaşanır. Ayrıca yer de kaplıyorlar. Hem de çok fazla yer. Bunu bilmem tuhaf değil çünkü yemek odamın üçte biri kocamın değerli uzunçalar koleksiyonuna ayrılmış durumda. Plak fuarları için kilometrelerce seyahat ettiği ve koleksiyonuna eklemeler yapmak için yüzlerce plağı karıştırarak saatler harcadığı oldu. Bazı plakları o kadar nadir ki zarar görmemeleri için onları çalmak istemiyor.

fazla oku

Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)

Plağın çekiciliğine dair çok fazla konuşma yapmış olsak da ben hâlâ anlamıyorum. Görünüşe göre kitaplarla kindlelar arasındaki fark gibi bir şey bu: Fiziksel halin duyuları cezbetmesi rahatlatıyor ve güven veriyor. Uzunçalarların boyutu, albüm kapaklarının değerini bilmeyi kolaylaştırır. Bana plakların pikapta dönüşünü izlemenin hipnotize edebileceği de söylendi. En sıkı tutkunlar, plakların dijital yayın hizmetlerindendaha üstün ses kalitesi sunduğunu da söyleyebilir ama ben, açılıştaki belirgin hışırtılar ve plak çalarken gelen tıslama dışında bir fark duyamıyorum. Ne yazık ki polisiye gerilim filmlerinde birçok defa bu sesin kullanıldığına şahit oldum ve artık bu sesi duyduğumda bir seri katilin girmek üzere olduğu endişesini yaşamamam mümkün değil.

Ama plakların dirilişinin kültürel önemini gerçekten de merak ediyorum. Görünüşe göre uzunçalarları sevenler sadece ABBA hayranları değil, Adele ve Ed Sheeran albümlerinin satışları da bu eğilimi yukarı taşıyor. Bu sanatçıların elle tutulur biçimlerle daha rahat hisseden daha yaşlı nüfusa hitap ediyor olabilir. Belki de farkı yaratan, plakların sunduğu deneyimdir? Tıpkı benim de bir kitabın fiziksel kopyasını elimde tutmayı ve elektronik versiyonunu okumaktansa gerçek sayfaları çevirmeyi sevmem gibi.

Maddesel olana, sanal yerine maddi bir şeye sahip olma tercihini ben de anlıyorum. Tam emin olamadığım şey, bu eğilimin gerçekten kaliteyle mi ilgili olduğu yoksa plakların plağın retro çekiciliğinde bir parça snopluk olması mı. Müzik zevkleri sebebiyle kendilerini bir şekilde üstün zanneden gereğinden fazla "müzisyen"le tanıştım. Gösterişli bir plak koleksiyonuna sahip olmak (esnememek için çaba harcayan ilgisiz konuklar önünde bunları gösterip geçit töreni yapmak) beni anında soğutan bir kendini beğenmişlik gösterisi.

Hayır, ben her zaman kolaylıkla taşınabilir ve kullanışlı dijital seçeneği tercih ederim. İstediğim şarkıyı istediğim zaman, istediğim cihazda dinleyebiliyorum. Koleksiyonuma zarar vermek imkansız, fiziksel olarak yer kaplamıyor ve tozlanmıyor. Ayrıca ruh halime bağlı olarak şarkılar arasında hızlıca ve kolayca geçiş yapabiliyor, farklı durumlar veya etkinlikler için çalma listeleri oluşturabiliyorum. Adele'in şarkılarının karışık çalınmaması konusunda katı olduğunu biliyorum ama yazar ya da sanatçının niyetinin büyük bir hayranı sayılmam, albüm benim olduğu anda onu istediğim gibi dinlerim, kimse kusura bakmasın. Sanatçıların eserlerini nasıl okuduğumu, gördüğümü veya dinlediğimi dikte etmesini istemiyorum. Onlar kendi üzerlerine düşeni yaptılar ve şarkıları herkese açık hale geldiğinde, üzerine düşeni yapma sırası dinleyicilerde olur.

Şüphesiz, gizli sanal çalma listelerine sahip olmak, 80'lerin power baladlarından ve 90'ların dans şarkılarından oluşan koleksiyonumu kimsenin görmemesi gibi bir avantaja da sahip. Bundan utanacağımdan değil. Ama sadece birkaç nadir uzunçalarları var diye kendi kendini müzik duayeni olarak tanımlayıp zevk otoritesi kesilenlerin kaçınılmaz küçümsemelerini çekemem. Pek çok şey gibi iyi bir plak koleksiyonuna sahip olmak da gösterişçi tüketimin parçasıdır, yani üstün damak tadına işaret eden bir statü sembolüdür.

Elektronik alternatifler snop plak tutkunları için pek de çekici belki de akşam yemeği partilerinde zevklerini sergilemeleri için onlara daha az fırsat sunmasındandır. Misafirler antep fıstıklarının keyfini çıkarırken antika büfedeki plak hiçbir zaman yeterince silinemez. Her neyse, devam etmek isterdim ama gidip bağıra bağıra Hearth'ın "Alone" şarkısını söyleyeceğim. Dijital versiyonunu. Elbette.



https://www.independent.co.uk/voices

Independent Türkçe için çeviren: Ata Türkoğlu

Bu makale kaynağından aslına sadık kalınarak çevrilmiştir. İfade edilen görüşler Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

© The Independent

DAHA FAZLA HABER OKU