NASA'nın uzay aracı, evrenin parlaklığını bugüne kadarki en isabetli şekilde ölçtü. 

Bilim insanları, Samanyolu'nun dışındaki ortamdan yayılan, görünür spektrumdaki ışığın parlaklığını uzun zamandır net bir şekilde ölçmeye çalışıyor. 

Kozmik optik arkaplan denen bu ışık, yaklaşık 13,8 milyar yaşındaki evrenin ömrü boyunca oluşan yıldız ve galaksilerin ardında bıraktığı soluk ışımayı ifade ediyor. 

Bu hesaplamanın, bilinen ışık kaynaklarıyla karşılaştırılması, evren hakkında bilinenlerin doğruluğunu test etmeye yarıyor. Örneğin kozmik optik arkaplan ışığı beklenenin üstünde çıkarsa, evrende bilinmeyen ışık kaynakları olabilir. 

Bu ışığın parlaklığını Dünya ve Güneş Sistemi'nden ölçmek epey zor olduğu için bilim insanları NASA'nın Yeni Ufuklar (New Horizons) aracından yararlandı. 

2006'da fırlatılan Yeni Ufuklar, Plüton'u yakından inceleyen ilk uzay aracıydı. 

Bilim insanları olabildiğince net bir sonuç elde etmek için aracın, Güneş Sistemi'nin ucundaki Kuiper Kuşağı'nın epey içlerine kadar gitmesini bekledi. 

The Astrophysical Journal'da geçen hafta yayımlanan makalenin ortak yazarı ve Yeni Ufuklar ekibinden Tod Lauer şöyle açıklıyor:

Bilim insanları bu parlaklığı doğrudan ölçmeyi defalarca denedi ancak Güneş Sistemi'nin bizim bulunduğumuz kısmında çok fazla güneş ışığı ve gezegenler arası toz var. Bu toz, ışığı puslu bir sis halinde etrafa dağıtıyor ve bu da uzak evrenden gelen zayıf ışığı gizliyor.

Yeni Ufuklar, yıldızlararası ortama geçmek üzereyken güneş ışığını engellemek için kendi gövdesini, Uzun Menzilli Keşif Görüntüleyicisi (LORRI) önünde siper etti. Ardından evrenin fotoğraflarını çekmeye başladı. 

Uzay aracı, Güneş Sistemi'nin sınırında bile Samanyolu'nu çevreleyen haledeki tozdan tamamen kaçamadı. Bilim insanları halenin ne kadar ışık eklediğini hesaplayarak, bunu yapılan gözlemlerden çıkardı.

Bu sayede kozmik optik arkaplan parlaklığına dair en isabetli ölçüme ulaştılar. 

Bilim insanları evrenin görünür ışığının, steradyan başına 11,16 nanowatt'lık bir parlaklık yoğunluğuna sahip olduğunu buldu. Yani kozmik optik arkaplan, Dünya'ya gelen güneş ışığından 100 milyar kat daha soluk ve çıplak gözle görülmesi mümkün değil.

Bulgular, bugüne kadar galaksilerin ürettiği ışık yoğunluğuyla ilgili tahminlerle örtüşüyor. Lauer, "En basit açıklama, kozmik optik arkaplanın tamamen galaksilerden kaynaklanması" diyerek ekliyor: 

Galaksilerin dışına baktığımızda, karanlıktan başka bir şey yok.

Independent Türkçe, Live Science, Science Daily, The Astrophysical Journal

Derleyen: Büşra Ağaç