Yıldız Savaşları: Son Jedi’ı izleyenler, her bir sahneyi inceliyor, Luke Skywalker’ın kaderi üzerine konuşuyor ve Rian Johnson’ın yeterince uzun olan 8. bölüme neler eklediğini sorguluyor.

Filmden uyarlanan Son Jedi: Genişletilmiş Baskı adlı romanın çıkmasıyla birlikte, serinin hayranları üzerine konuşacak çok daha fazla malzemeye sahip oldu. Jason Fry’ın kaleme aldığı kitap, Han Solo’nun cenazesinden, Rose ve Paige Tico kardeşlerin arasında geçen konuşmaya kadar çeşitli sahneleri içeriyor.  

The Independent, Fry’la yeni kitap ve yönetmen Rian Johnson hakkında konuştu; Luke Skywalker’ın hayatı üzerine alternatif kurgular düşledi.

Öncelikle, yazma aşamasında yönetmen Rian Johnson’la kaç kez konuştunuz, merak ediyorum. Ya da senaryo üzerinden mi gittiniz? Johnson’ın nasıl bir katkısı oldu?

Rian’la birlikte temmuz sonuna doğru Skywalker Ranch’te oturduk ve birkaç saat konuştuk. Karakterler, karakterlerin birbiriyle ilişkileri ve hikayenin duygusal açıdan kilit noktalarından bahsettik. Rian bana, Rose ve Holdo gibi yeni karakterlere dair düşüncelerini ve yeni filmde onlarla neler yapmak istediğini aktardı.

Ayrıca, Rian’ın kurguda hangi sahneleri neden kestiğini de ele aldık. Romanlaştırma sürecinde vermek isteyebileceğim bu sahneler, benim için çok faydalı bir rehber oldu. Örneğin, bir sahnenin filme eklenirken, diğerinin çıkarılması gerektiğini öğrenmek önemliydi. Rian karakterlerin duygu durumlarının bu sahnelerde tam olarak aktarılıp aktarılmadığına odaklanıyordu.

Rian hem yazar hem de yönetmen olduğu için, bu sohbetten ötürü kendimi şanslı, hatta çok şanslı hissettim. Benim romanlaştırma sırasında karşılaştığım zorlukların bir kısmının farkındaydı ve beyin fırtınası yapmada bana cömertçe yardım etti. Örneğin, filmin görsel diline dayanan, Luke Skywalker ve Kylo Ren arasında olup bitenleri anlatan Raşomon tarzı geri dönüşlerin olduğu anlatım ögeleri var. Ve bir de Rey birine kendi hikayesini anlatırken, aslında Kylo’yu keşfedişimiz ve Rey’in ayna deneyimiyle ortaya çıkan görsel sürpriz var. Bu sahnenin yarattığı şaşkınlığın romanda nasıl verileceği, karşılaştığım en büyük zorluklardan biriydi.

Rian’ın bana verdiği en iyi tavsiye üslupla ilgiliydi. Filmde trajik olaylar ve sıkıntılı konularla uğraşırken bile, eğlence ve macera hissini vermek için nasıl çalıştığından bahsetti. Onun ifadeleriyle, “sürükleme, kaldır”. Yazma aşamasında sürekli bu iki kelimeye döndüm ve romanlaştırmayı eğlenceli gözlemler, diyaloglar ve tasvirlerle mayalamaya çalıştırm.  

Bu görüşmeden sonra, bir sorum olduğunda bana nazikçe zaman ayırsa da, onu çok rahatsız etmemeye çalıştım. Birincisi, bitirmesi gereken bir film vardı ve sonra gerçekten bir mola vermeyi hak ettiğini fark ettim. Zaten ilk görüşme fazlasıyla verimli geçtiği için, onu gerçekten rahatsız etmeye ihtiyaç duymadım.

Görsel: The Independent

Romanda filmde olmayan sahneler de mevcut. Bunlar sizin fikirleriniz miydi yoksa Rian’ın mı?

Fikirlerimizin karışımıydı. Rian’la konuşmadan önce, metnin Lucasfilm’in hazırladığı 6 veya 7 farklı versiyonunu okudum; sahneleri veya hikayeyi zenginleştirebileceğini ve derinleştirebileceğini düşündüğüm ek diyalogları not düştüm. Ayrıca daha önce herhangi bir metinde yer almamış ek sahneler listesi yaptım. Bu liste filmde görmek istediğim ve editörlerimle yaptığım sohbetlerden çıkan fikirleri içeriyordu. Örneğin, hikayeye Rey’in varışından önce Luke’la başlamak istedim. Çünkü, Rey’in ana karakter olduğu ve Luke’un da Rey’in çözmeye çalıştığı bir gizeme dönüştüğü ana hikayede, Luke’un düşüncelerini okumanın zor olabileceğini biliyordum. Editörüm Elizabeth Schaefer’la birlikte Han Solo’nun cenazesini almak konusunda hemfikirdik. Ve gerçekten Rey’in Kylo’yla savaşının ardından bir süre sakin kalmasını istedim. O sakinlikteki tempo, Rey’in neler öğrendiği ve Güç’le olan ilişkisinin nasıl değiştiği duygusunu verebilirdi.

Yazmaya oturmadan önce, çıkarılan ve eklenmesi önerilen film sahnelerinin olduğu büyük bir tablo hazırladım. Bunlarla birlikte daha önemsiz bir karakterin bakış açısını içeren ya da kullanabileceğimiz ek diyaloglar ve farklı bir şey denemek isteyebileceğimiz yerler de vardı. Bu çalışma sadece benim kitabım için değil, farklı projeler için de bir taslak oluşturdu. Örneğin, çıkarılan bazı sahnelerin arkadaşım Michael Kogge’nin roman çalışması için ayrılmasının daha uygun olduğunda karar kıldık.

Bu bir düzeyde yaşayan bir belge olduğu için hepimizin işine yarayan bir taslak oldu. Lucasfilm Yayıncılık’tan Michael Siglain ve Jennifer Heddle, Leia Organa ve Chewie’nin Luke’un ölümü sonrası Crait’ten kaçarken Falcon’un uçuş kabininde verdikleri tepkiyi sorduğunda baskıya gitmek üzereydik. O an bu sahneyi gerçekten yazmak istediğimi biliyordum ve kitapta en sevdiğim bölümlerden biri oldu bu sahne.

Ne zaman aklıma yeni bir fikir gelse, roman için yazmam gerekse de hikayenin Rian’a ait olduğunu hatırlattım kendime. Yeni her malzeme Rian’ın hikayesine hizmet etmeliydi. Hikayeyi değiştirmek ya da onu kendime saklamak için işe alınmamıştım. Bu yazar kibri için iyi bir kontrol sağladı.

Kaynak malzeme konusunda ne kadar özgürdün? Mesela kendi sahnelerini yaratma şansın oldu mu?

Rian başlangıçta fazlasıyla cömertti, uyabileceğini düşündüğüm, önceki metinlerde bulunan her şeyi kullanmamı söyledi, bana ve hikayesine güvendi. Sahip olduğum özgürlüğü hikayeyi desteklemek için harcamamı sağlayan zeki kişilerin olduğu büyük bir ekibe sahiptim.

Sizin eklemek istediğiniz ama Lucasfilm’in izin vermediği herhangi bir şey oldu mu?

İşe yaramayan birkaç şey denedik. Fakat bunların işe yaramamasının nedeni Lacasfilm’in izin vermemesi değildi. Bu açıdan, sürecin umduğum şekilde yürüdüğünü söylemeyi tercih ederim.

“Taslakta” yerlerini değiştirebileceğimiz yerler vardı. Güç Uyanıyor’da Poe Dameron’la birlikte uçtuğunu gördüğümüz, Starkiller Base baskınından sağ çıkan pilotlar Son Jedi’da yer almıyor. Onlara ne tip bir görev verildiğini ve nasıl gittiğini araştırmanın eğlenceli olabileceğini düşündük. Fakat yazarken, bunların sonu olmayacağını fark ettim. Bu yüzden önce kendim bir düzenleme yaptım ve onları hiç yazmadım bile.

Bazı şeyler de belli bir zaman sonra oldu. Okurların, Jedi’ın Dönüşü’nden bu yana Luke’a neler olduğunu öğrenmek isteyeceklerini biliyordum. Ama bu, cevabını esas kendime vermek istediğim bir soruydu. Böylece, Luke’un Güç’ü ve kendi rolünü anlamaya çalıştığı onlarca yılı içeren, editörümle “Lukelararası” diye adlandırdığımız 8 ya da 9 tane özet sahne yazdım. Lukelararasılık eğlenceliydi ve orada bazı iyi fikirler keşfettik. Fakat bunlar bizi, zaten fazlaca karmaşık olan ana hikayeden uzaklaştırmaya devam ediyordu. Elizabeth bana, bunların kitaba ait olmadığını düşündüğünü açıklayan, mahcup bir e-mail gönderdi. Onunla aynı fikirde olduğumu görmek rahatlatıcıydı. Lucasfilm’in Lukelararasını gördüğünü bile sanmıyorum. İşe yaramayacaklarını biliyorduk ve bu yüzden çıkardık.

Rose ve Finn’in Master Codebreaker’la tanışmalarına dair düşündüğümüz alternatif belki de aklımıza gelen en ilginç fikirdi. Okuduğum ilk metinde, Rose ve Finn Mater Codebreaker’ı bir kabarede şarkı söylerken buluyor ve Codebreaker onlardan mücevher soygunu için kendisine katılmalarını istiyor. Fakat sonra yüz kızartıcı bir biçimde yakalanıyor ve Rose ile Finn’i hapishaneye taşıyor. Bu çok daha uzun bir kurulumla, filmde gördüğümüz sahneyle aynı.

Rian’la birlikte orjinal halini sunmanın eğlenceli olabileceğini düşündük ve hayranların roman için beklentilerini sarsmaktan keyif aldım. Dolayısıyla bu sahne, projenin son haftasına kadar bu şekilde yazıldı. Fakat sonunda, bütün bir ekip büyük bir sahneyle alakalı alternatif bir kurgu sunmanın beklentileri çok fazla sarsacağına karar verdik ve ekranda gördüğünüz sahneye geri döndük.

Bu alternatif sahnenin kendine bir yuva bulduğunu görmek isterdim. Fakat doğru kararı verdiğimizi düşünüyorum. Ve ulaştığımız noktaya gelme biçiminden memnunum: Bir şeyleri zorlayıp, biraz fazla ileri gittiğimizi fark ettiğimizde de geri dönmek. Bir yazar olarak, güvenli sularda yüzmektense bu daha eğlenceli. Aslında film uyarlamak böyle bir şey.

İzleyenleri sürpriz finalleriyle şok eden en iyi 30 film

Hepsini göster 30

İzleyenleri sürpriz finalleriyle şok eden en iyi 30 film

• 1/30

  Geliş (Arrival): Uzaylıların Dünya’ya yaptığı kısa bir ziyareti konu alan, 2016 yapımı filmde, onlarla iletişim kurmaya çalışan bilim insanları, dilbilimci Louise Banks’in (Amy Adams) yardımına başvurur.

• 2/30

  Kefaret (Atonement): 2007 yapımı filmde, çocuk yaştaki Briony Tallis (Saoirse Ronan), kahyanın oğluyla (James McAvoy) kuzeninin (Keira Knightley) ilişkisini kıskandığı için, oğlanın kıza tecavüz ettiği yalanını atar. Böylece oğlan hapse atılır ve I. Dünya Savaşı’nda cepheye gönderilir.

• 3/30

  Çin Mahallesi (Chinatown): 1974 yapımı kült filmde, Evelyn Mulwray (Faye Dunaway) tarafından kocasının ölümünü araştırması için işe alınan dedektif J.J. Gittes (Jack Nicholson), soruşturma açısından çok önemli birinin varlığını keşfeder: Evelyn’in kız kardeşi Katherine.

• 4/30

  Ağlatan Oyun (The Crying Game): 1992 yapımı filmde, IRA üyesi Fergus (Stephen Rea), örgütün rehin aldığı, bir askerin sevgilisi olan Dil'i (Jaye Davidson) korumaya söz verir ve onunla beklenmedik bir ilişki kurmaya başlar.

• 5/30

  Karanlık Şehir (Dark City): 1998 yapımı filmde, bir küvette uyanan ve telekinetik yetenekleri olduğunu keşfeden John Murdoch; zamanı durdurabilen ve hatıraları değiştirebilen kötü bir grubun yaşadığı bir distopyanın ardındaki gerçeği bulmaya çalışır.

• 6/30

  Köstebek (The Departed): 2006 yapımı filmde, gizli polis Frank Costigan (Leonardo DiCaprio) Frank Costello’nun (Jack Nicholson) mafyatik çetesine sızdığı anda, çete üyelerinden Colin Sullivan da (Matt Damon) polis gücüne sızar. Üstelik her iki taraf da içlerinde bir köstebek olduğundan şüphelenmektedir.

• 7/30

  Şeytan Ruhlu İnsanlar (Les Diaboliques) 1955 yapımı kült filmde, Christina adında bir kadın, kocasının metresiyle birlikte zalim kocayı öldürme planı yapar. Ancak ceset ortadan kaybolur.

• 8/30

  Yıldız Savaşları: İmparator (The Empire Strikes Back): 1980 yapımı filmde Obi Wan Kenobi ve Yoda tarafından eğitilen Luke Skywalker, Darth Vader’ı yenmek için yola koyulur. Ama kendisi için korkunç bir gerçekle karşılacaktır.

• 9/30

  Dövüş Kulübü (Fight Club): 1999 yapımı kült filmde, uykusuzluk hastalığı çeken bir adam (Edward Norton), Tyler Durden (Brad Pitt) ile tanışır ve tüm hayatı değişir.

• 10/30

  Oyun (The Game): 1997 yapımı filmde, kardeşi tarafından ölümcül bir oyuna davet edilen saygın iş insanı Nicholas Van Orton (Michael Douglas), oyunun sonunda kendini öldürmek isteyecektir.

• 11/30

  Kapan (Get Out): 2017 yapımı Oscar ödüllü filmde, beyaz bir kadın olan Rose (Allison Williams), siyah erkek arkadaşı Chris'i (Daniel Kaluuya) ailesiyle tanıştırmak için eve getirir. Chris, kısa bir süre sonra, ailenin sakladığı korkunç bir sır olduğunu keşfeder / Fotoğraf: The Independent

• 12/30

  Kayıp Kız (Gone Girl): 2014 yapımı filmde, Amy Dunne (Rosamund Pike) kaybolduğunda, kocası Nick (Ben Affleck) kadının kayboluşunun ardındaki başlıca şüpheli haline gelir / Fotoğraf: The Independent

• 13/30

  Ölümcül Oyun (Goodnight Mommy): 2014 yapımı bir diğer filmde de, Elias ve Lucas adlı iki kardeş, geçirdiği araba kazası sonrası estetik ameliyat geçiren annelerinin, gerçek anneleri olmadığından şüphelenir. Bunun üzerine gerçeği, kendi yöntemleriyle ortaya çıkarmaya karar verir.

• 14/30

  Kimlik (Identity): 2003 yapımı filmde 10 yabancı, fırtına yüzünden kendini şehir merkezinden uzak bir otelde bulur. Bu kişiler arasında idam edilmek üzere hapishaneye götürülen bir katil de vardır. Sonra bu misafirler, tek tek öldürülmeye başlar.

• 15/30

  Iron Man 3: 2013 yapımı Iron Man filminde, Tony Stark (Robert Downey Jr.) dünyaya bir dizi saldırı başlatan ve Mandarin (Ben Kingsley) olarak bilinen bir teröristi izlemeye başlar. Amacı onu etkisiz hale getirmektir.

• 16/30

  Ölüm Listesi (Kill List): 2011 yapımı filmde, elindeki işi yüzüne gözüne bulaştırdıktan sonra yeni görev üstlenen bir tetikçi üç cinayet için garanti verir. Ancak bu kiralık katil, başarısızlığının bedelini ciddi biçimde ödeyecektir.

• 17/30

  Akıl Defteri (Memento): 2000 yapımı filmde, Leonard (Guy Pearce), karısına tecavüz eden ve öldüren adamın peşine düşer. Ancak nadir görülen, kısa süreli bir hafıza kaybı yaşamaktadır. Bu şekilde katili yakalaması epey zor görünmektedir.

• 18/30

  Milyonluk Bebek (Million Dollar Baby): 2004 yapımı Clint Eswood filminde, boks antrenörü Hilary Swank, amatör boksör Maggie'nin profesyonel olma hayalini gerçekleştirmesine yardımcı olduğu için kefaret istemektedir.

• 19/30

  Öldüren Sis (The Mist): Stephen King romanından uyarlanan 2007 yapımı filmde, şiddetli bir fırtına sonrası ortaya çıkan sis, bir kasabayı örter. Sisin ardında, insanları yiyen yaratıkların olduğunu öğrenen insanlar, bir süpermarkete saklanır.

• 20/30

  İhtiyar Delikanlı (Oldboy): 2003 yapımı efsanevi filmde, Dae-Su Oh (Choi Min-sik) kaçırılır ve 15 yıl boyunca esaret altında tutulur. Serbest bırakıldığında, aşık olduğu Mi-Do (Kang Hye-jung) adında genç bir kızın yardımıyla intikam almaya karar verir.

• 21/30

  Evdeki Düşman (Orphan): 2009 yapımı film, doğmamış çocuklarının ölümünden sonra, 9 yaşındaki gizemli ve tuhaf bir kızı evlat edinen bir çifti konu alır.

• 22/30

  Diğerleri (Others): 2001 yapımı film, Nicole Kidman’ın canlandırdığı bir annenin, hasta çocuklarını Victoria Dönemi’ne ait büyük evdeki ruhani varlıklardan koruma çabasına odaklanır.

• 23/30

  Prestij (The Prestige): 2006 yapımı film, her biri imkansız gösterilerle birbiriyle rekabet eden iki sihirbazı konu alır. Alfred Borden (Christian Bale) ve Rupert Angier (Hugh Jackman) adlı bu sihirbazlar, rekabet uğruna epey ileri gideceklerdir

• 24/30

  Maymunlar Gezegeni (Planet of the Apes) 1968 yapımı filmde, üç bilim insanı, araçlarının maymunsuların hüküm sürdüğü bir gezegene indiğini keşfetmek için, uzaya fırlatıldıktan yüzlerce yıl sonra uyanır.

• 25/30

  İlk Korku (Primal Fear): Bir savunma avukatı (Richard Gere), müvekkili olan ve cinayetten yargılanan kekeme bir çocuğun (Edward Norton) Başpiskopos'u öldürmediği inancına sahiptir. Daha sonra çocukta çoklu kişilik bozukluğu olduğu anlaşılır.

• 26/30

  Sapık (Psycho) 1960 yapımı Hitchcock filminin izleyicileri, başlangıçta, Marion Crane'nin (Janet Leigh) yaptığı hırsızlığın filmin olay örgüsünün tamamını oluşturduğunu düşünür. Ancak ilerleyen dakikalarda filmin yönü, korkutucu bir biçimde değişir.

• 27/30

  Testere (Saw): 2004 yapımı efsanevi korku filminde, kendini bir banyoda zincirlenmiş biçimde bulan bir fotoğrafçı, zincirlerini çözebilecek anahtarı bulduğunda, kurtulduğunu zanneder. Ancak kabus burada bitmemiştir.

• 28/30

  Yedi (Seven): 1995 yapımı filmde, David Mills (Brad Pitt) ve emekli polis William Somerset (Morgan Freeman), 7 ölümcül günahı cinayetleri için ilham kaynağı olarak kullanan seri katil John Doe’nun (Kevin Spacey) peşine düşer.

• 29/30

  Zindan Adası (Shutter Island): Dedektif Teddy Daniels (Leonardo DiCaprio) ve ortağı (Mark Ruffalo), üç çocuğunu boğan ve kaçan bir katili bulmak için akıl hastası suçluların bulunduğu bir merkeze gelir.

• 30/30

  Altıncı His (The Sixth Sense): 1999 yapımı filmde, ölü insanları görebilen bir çocuk, Malcolm Crowe (Bruce Willis) adında bir çocuk psikoloğu ile karşılaşır ve rahatsız edici yeteneğinin ardındaki nedeni keşfetmeye çalışır.

En çok gurur duyduğunuz sahneler hangileri?

Luke’la başlayan açılış sekansını severek yazdım. Sürpriz bir sahneydi. Fakat neler olduğunu ve bunların ana hikayeye nasıl yansıdığını anladığınızda hak vereceğinizi düşündüğüm bir sahneydi. Bir yazarın en iyi hünerlerini sergilemesi gereken karakterlerden Leia için yazdığım tüm ek metinleri çok sevdim. Onun Güç’le olan ilişkisini, neredeyse insan üstü görev bilincini ve görevi için ödediği duygusal bedeli keşfedebilmek bir onurdu (ve büyük bir sorumluluktu).

Fakat eğlenceli olan çok fazla küçük şey de vardı. Rose ve Finn için C-3PO’nun kendine özgü droid beynine girmek amacıyla daha çok ra-ta-ta-ta diyaloğu yazmayı ve Poe, X-wing ve Falcon gibi normalde karakter olarak düşünemeyeceğimiz karakterlere ışık tutan bir anlatımı tercih ettim.

Luke’la başlayan açılış sahnesi, Luke’un karakterine fazladan bir hüzün yükledi. Bu kadar sevilen bir karaktere farklı bir gelecek düşlemek ve yazmak çok eğlenceli olmalı!

Oh, kesinlikle!

(Uyarı: Spoiler geliyor!)

Bu açıkçası benim Efsaneler kitaplarından beri tartıştığım bir fikir. Tatooine’i hiç terk etmemiş hayatını görece bir huzur ve unutulmuşlukla geçen bir Luke hakkında kısa bir öykü yazmak istedim. Okur, şeytanın zafere ulaştığını fakat yine de ona dokunamadığını yavaşça fark edecek. Bunun çok yavaş gerçekleşmesini ama korkutucu olmasını istedim.

Romanın yazım sürecinde Luke’la yapacağım girişle boğuşana kadar, bunu nasıl halledeceğimi çözememiştim. Ve sonra bir şeyler, eski “sessiz kıyametin” Luke’un kaçtığı galaksi Ahch-To’da -halbuki galaksinin ona çok ihtiyacı vardı- yaptıklarının ilginç bir yankısı olacağı yönünde beni dürttü. Bu, kafamdaki başka bir düşünceyle de uyuşuyordu. Romanda Güç kendi içinde neredeyse bir karakter olmalıydı.

Bunların bir araya gelmesi, Güç’ün Luke’un ona karşı kurduğu savunma mekanizmasından kurtulmaya çalıştığı fikrini doğurdu. Bu nasıl olurdu? Mantıklı cevap rüyaydı. Rüyalar, mevzilerimiz düştüğünde ve zihnimizin en kırılgan olduğu zaman ortaya çıkar.

Ve evet, bu düşünce bana okurların kesinlikle beklemediğini bildiğim ilk sahneyi verdi. Bu da her zaman eğlencelidir!

Pek çok kişi, filmdeki Luke’un çocukluklarında düşledikleri Luke’la uyuşmadığını gördü. Karakterin geldiği noktayla alakalı sizin düşünceleriniz neler? Bu, sizin hep olacağını düşündüğünüz şey miydi yoksa Rian’ın tamamıyla farklı olan görüşü müydü?

Son Jedi’ı çok seviyorum (ama eğer izleyenler sevmediyse, buna da tamam). Fakat kabul etmem gerekir ki bazen filmi şaşırtıcı kılmak zordur. Yenilgiden öğrenmeyi, rehberlerden kurtularak kendine güvenmeyi ve kahramanca planlar çarpık bir hal aldığında ne yapılacağını gösterir. Bunların hiçbirini, patlamış mısır filmi izlemek istediğimizde görmeyi ummayız.

Filme gelen bazı olumsuz tepkileri gördüğümde şaşırdım. Fakat sonra benim de metni ilk okuduğumda hazmetmek için zamana ihtiyacım olduğunu hatırladım. Birkaç tepkiden sonra Son Jedi’ın ilk olarak kahramanca yolculukların yapı çözümü gibi, sonrasındaysa yeniden doğrulanması gibi hissettirdiğini fark ettim. Luke, Rey’in onun ışın kılıcıyla çıkıp geleceği umuduyla alay eder ve bütün bir İlk Düzen’i yüzüstü bırakır. Yeni bir Jedi eğitmeyi reddeder ve bunu çok daha etkili biçimde yapar. Direniş’in neredeyse hiçbir şeyi kalmaz. Fakat Leia ihtiyaç duydukları her şeye sahip olduklarını söyler ve boş bir hisse ya da kuruntuya kapılmaz.

Bu bir süre sindirmenizi gerektiren bir hikaye, benim için de öyle. Umarım pek çok şüpheci Yıldız Savaşları hayranı benim geçtiğim yoldan geçer. Bu filmi yeniden düşünmeleri için uygun bir zaman ve roman uyarlaması bununla uğraşmak için bir yol olabilir.

Luke’a dönecek olursak, işe evet dedikten sonra ilk düşüncem, “Aman Tanrım. Luke Skywalker’ın ölüm sahnesini yazacağım” şeklindeydi. Bu… inanılmaz. Yani, Yeni Umut’u 8 yaşındayken gördüm. 40 yıldır Luke Skywalker hikayeleri tüketiyorum. Ve şimdi bu sahne benim sorumluluğumda mı?

Açıkçası hikayenin o noktasına geldiğimde, yazım süreci epey hızlandı. Çünkü bu sahneyi kafamda zaten 20-30 kez yazmıştım.

*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

https://www.independent.co.uk/arts-entertainment

Independent Türkçe için çeviren: Esra Güngör