Bilim insanları, birlikte çalışarak nihayet karanlık maddeyi bulabilecek bir milyar sarkaçtan oluşan bir ağ kurmayı önerdi.

Karanlık maddeler, evrenin yaklaşık yüzde 27'sini oluşturmasına rağmen (görebildiğimiz sıradan maddenin oranı yüzde 5'ten çok daha fazlası), neredeyse tüm gizemini koruyor. Bilim insanları, evren üzerindeki etkilerinden dolayı var olması gerektiğini biliyor. Fakat karanlık madde görünmez ve sadece dolaylı olarak incelenebiliyor.

Ne var ki yeni araştırma karanlık maddeyi, yerçekiminin normal maddeyle nasıl etkileşim kurduğuna bakarak aramayı hedefliyor. Araştırmacılar bunu, kozmosun devasa ölçeğinde incelemek yerine, bir tuz tanesinin kütlesine sahip karanlık madde parçacıklarını arayarak yapmayı umuyorlar.

Dünyada üzerindeki karanlık maddenin kanıtlarını aramaya yönelik önceki girişimler, zayıf etkileşimli dev parçacıklar veya WIMP olarak bilinen belirli bir tür karanlık maddeye dikkatini verdi. Araştırma, bu parçacıkların kimyasallarla çarpışmaları sonucunda yaydığı ışığı ya da elektrik yükünü gözleyen dedektörlere odaklandı ama henüz kesin bir kanıt elde edilemedi.

Şimdilerde, ABD Ulusal Standartlar ve Teknoloji Enstitüsü'ndeki (US National Institute of Standards and Technology) araştırmacılar, çok sayıda küçük sarkaç kullanarak onları daha doğrudan görmenin yeni bir yolunu öneriyor.

Çalışmanın yazarlarından Daniel Carney yaptığı açıklamada "Önerimiz, karanlık maddeyle sıradan ışık saçan madde arasında var olduğundan emin olduğumuz tek bağlantı olan yerçekimsel bağlantıya dayanıyor" ifadelerini kullandı.

Araştırmanın doğası, deneyi inşa edecek kişinin, karanlık maddenin tahmin edildiği gibi var olup olmadığı sorusuna makul ölçüde kesin bir cevap verebileceği anlamına geliyor. Carney, "Ya keşfedilecek ya da keşfedilmeyecek. Eğer bulunmazsa, o zaman bilim insanları çok çeşitli olası kütlelerdeki tüm karanlık madde adaylarını eleyebilecek" dedi.

Araştırmacılar, bir metreküp alana yayılmış bir milyar ufak mekanik sensör içeren bir alıcı yapabilseydi, bu karanlık maddeyi sıradan maddeden ya da sistemde saptanabilecek diğer zımbırtılardan ayırt edebilecek kadar hassas olurdu. Gerçek karanlık madde, tarayıcı içinden uçarak her sensörü hareket ettirirdi. Ancak sıradan parçacıklar sadece birine dokunur ve orada dururdu. Daha sonra, ardından ağın içinde rastgele hareket ederdi.

Araştırmacılar benzer bir etki elde etmek için, lazerler kullanarak küreleri havaya kaldırıp orada tutmayı da deneyebilirler. Bu yapılsaydı, lazerler daha sonra kapatılıp nesnelerin düşmesine izin verilirdi. Karanlık madde parçacıklarının geçişi, nesneler düşerken onları hafifçe etkilemeye yetecek kadar yerçekimine sahip olurdu.

Benzer teknikler, yerçekimi dalgalarını tespit etmek için halihazırda başarıyla kullanılıyor. Söz konusu çalışmalarda, bir yerçekimi dalgası geçtiğinde bir atomun uzunluğundan daha az hareket edecek sarkaçlar gibi çalışan büyük aynalar asıyor.

* İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

https://www.independent.co.uk/life-style

Independent Türkçe için çeviren: Noyan Öztürk