Tüm diğer türdeşleri Amerika'da yaşarken Fiji ve Tonga'daki iguanaların oralara nasıl gittiği, evrim açısından çözülmesi gereken önemli bir soru işaretiydi.
Proceedings of the National Academy of Sciences adlı bilimsel dergide yayımlanan bir araştırma makalesi buna nihayet yanıt sundu.
ABD'deki San Francisco Üniversitesi'nden evrimsel biyolog Simon G. Scarpetta, "Bu soru kesinlikle hem bilim insanlarının hem de toplumun aklını kurcalıyordu" diyor.
Evrimsel biyolog Scarpetta ve çalışma arkadaşları bu hayvanların, okyanusu aşan bitki örtülerinin üzerinde Fiji'ye gittiğini saptadı.
Bilim insanları aradaki 8 bin kilometreye dikkat çekerek bunun, insanlar haricindeki bir omurgalı kara canlısının okyanusta katettiği en uzun mesafe olduğunu düşünüyor.
Scarpetta ve ekibi Fiji tepeli iguanasını en yakın akrabalarıyla karşılaştırdı. Araştırmacılar, bu türün 30 ila 34 milyon yıl önce farklılaştığını öne sürüyor.
Fiji takımadalarındaki volkanların doğuşunun bu döneme denk geldiğini işaret ediyorlar.
Kutuplardaki sıcaklığın, sıcaklığa duyarlı herhangi bir iguana türünün Asya ya da Avustralya'ya gidip oradan Pasifik'teki adalara geçmesini imkansız kıldığını da sözlerine ekliyorlar.
Son araştırmada yer almayan bilim insanlarından Hamish G. Spencer, bitkilerin ve ağaç gövdelerinin birbirine karışıp yüzdüğü, "rafting" diye adlandırılan sürecin başka örneklerde de küçük canlıların uzaklardaki adalara gitmesini sağladığını hatırlattı.
Ancak bunların genelde omurgasızlarda, çok nadiren de uçamayan omurgalılarda görüldüğünü söyledi.
Yeni Zelanda'daki Otago Üniversitesi'nde çalışan evrimsel genetikçi, memelilere kıyasla kertenkele ve yılan gibi canlıların yavaş metabolizmalarıyla uzun mesafeler katetmeyi başarabildiğini belirtti.
Independent Türkçe, New York Times, Popular Science
