Kirvem, dostum, abim, sırdaşım, derttaşım…

Bunların hangisinden vazgeçebilir insan?

Hangisinin yokluğu daha az acıtır?

Peki, bunların hepsini birden kaybetmeyi kaldırabilir mi bir insan?

Eminim ki binlerce insan günlerdir aynı endişe içindedir.

Ben kendi derdime düştüm sanırım, belki de bencillik yapıyorum.

Sensizlik düşüncesi içimi ürpertiyor, bilinmez bir karanlığa sürüklüyor beni.

Birden silkeleniyorum; "Kendine gel" diyorum.

O değil sadece beni; kimseyi yalnız bırakmaz.

Hele ki böyle bir zamanda…

Barış halaylarının çekileceği, kardeşlik türkülerinin söyleneceği yakın bir dönemde, sana en çok ihtiyaç duyulan bu zamanlarda bizi bırakıp gitmezsin, biliyorum.

Yaşadığımız bu coğrafyada insanların birbirini boğazladığı, bilinmez bir nefretin hüküm sürdüğü bu çağda, sen bu ezberi bozdun.

Bu anlamsız nefreti anlamlı bir sevgiye, kardeşliğe dönüştürmeden gitmezsin…
 

2 haftadır bu hastane koridorlarında beklerken, birden nasıl kirve olduğumuz sorusu geldi aklıma.

Dün gibi hatırlıyorum; seni Sezen Aksu'nun evine bırakıyordum.

Arabada birden yaşımı sormuştun, ben de "30" demiştim sanırım.

"Ben sana kirve demek istiyorum" demiştin.

"Ama nasıl olacak bu iş? Sen de, ben de kız çocuğu babasıyız."

"Boynumun borcu olsun, 50 yaşımdan sonra bir erkek çocuğu dünyaya getireceğim" esprisiyle gülüşürken:

"Yok mu erkek yeğenlerin? Birini sünnet ettirelim" dedin ve Salih abimin oğlu Kerem'in sünnet merasimiyle kirveliğimizi tasdik ettik.
 

İçimi ısıtan sohbetlerini hafızamdan geçirirken, yaklaşık bir ay önce beni arayıp, bana "Rahmetli Kahtalı Mıçe'yi bir kelimeyle ifade et" demiştin, yazacağın hatıra yazısı için.

Ben de, "Bekle, bir dostum var, benden daha yakın Mustafa abiye sorup döneyim" dedim.

Ve değerli dostum Ramazan Aslan'ı arayıp aynı soruyu sordum.

"Vefa" dedi; "kardeş vefa…"

Bir gün sonra beni arayıp, rahmetli Kahtalı Mıçe'nin hatırına yazdığın o çok dokunaklı, vefa temalı yazıyı telefonda okumuştun.

O gece uzun konuştuğumuzu hatırlayınca, WhatsApp geçmişime baktım: Tam 43 dakika sohbet etmişiz, hayata dair.

Sabahlara kadar süren, içimi ısıtan sohbetlerin hatıramda canlanırken, birdenbire yine ürpertiyor beni sensizlik düşüncesi…

Gitme kirve… Yalvarırım, gitme.

Sen gidersen yarım kalır her şey.

Yarım kalırız.

Yarım kalırım…

Gitme.

*Bu içerik serbest gazeteci veya konuk yazarlar tarafından hazırlanmıştır. Bu içerikte yer alan görüş ve ifadeler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.