Su altındaki buzulların tahmin edilenden 100 kat daha hızlı eridiği yeni bir araştırmayla ortaya kondu.

Araştırmacılar su seviyesinin altındaki, okyanusa doğru hareket eden vadi buzullarını (tidewater glaciers) ilk kez doğrudan ölçtü ve mevcut modellerin “aşırı hatalı” olduğunu saptadı.

ABD’deki Rutgers Üniversitesi-New Brunswick’ten çalışmanın ortak yazarı Rebecca Jackson “Erime oranlarının buzulların su altındaki bütün yüzeylerinde beklenenden çok daha yüksek olduğunu bulduk. Bazı yerlerde bu oran, teorilerin tahminlerinden 100 kat daha fazla” diye konuştu.

Şimdiye dek bilim insanları Grönland, Alaska ve Antarktika’da bulunan bu buzulların su altında ne kadar hızlı eridiğini bilmiyordu.

Araştırmacılar daha önce erime hızını ölçmek için su ve hava sıcaklığı ile okyanus akıntılarını kullanıyordu.

Ancak Science adlı bilimsel yayında yer alan son araştırma, okyanuslardaki tuzluluk oranları ile buzulların şeklinin de önemli olduğunu ortaya koydu.

The Independent’a konuşan araştırmanın başyazarı Oregon Üniversitesi’nden Okyanus bilimci Dr. David Sutherland “Bu (var olan) modelleri düzeltmek ve başka araştırmacıların da bizim metodumuzu kullanarak dünyanın diğer bölgelerindeki vadi buzullarını keşfetmesine olanak sağlamak için kapıyı araladık” dedi.

Dr. Sutherland’a göre ekibin verileri “bu modelleri geliştirmek için yeni bir kıstas sağlıyor ve okyanusların buz kaybını tetikleyen önemli bir etken olduğuna işaret ediyor.”

LeConte Buzulu (Ulusal Okyanus ve Atmosfer Dairesi/NOAA)

Araştırmacılar 2016-2018 yıllarında Alaska eyaleti Juneau şehrinin güneyindeki LeConte Körfezi’ne akan LeConte Buzulu’nun su altındaki erime oranını inceledi.

Ekip buzulun su altındaki halini görüntülemek ve profilini çıkarmak için su altı radarı kullandı. Araştırmacılar aynı zamanda akıntıların hızıyla erimeyle oluşan akımın tuzluluk oranını ölçtü.    

Hızlandırılmış çekim yöntemiyle kaydedilen görüntülerde buz kütlelerinin buzul kenarından kırıldığı saptanırken, meteoroloji istasyonu verileri de su yüzeyindeki erimeyi ölçtü. Ekip, yaklaşımlarının diğer tür buzullarda meydana gelen erime oranlarını incelemek için de kullanılabileceğini düşünüyor.

Bu son çalışma; yükselen deniz seviyelerinde meydana gelen olayların endişe verici etkileri yüzünden, su altındaki buzul erimelerinin yeniden değerlendirilmesi gerektiği söyleyen araştırmayı destekliyor.

Dr. Sutherland sözlerine şöyle devam etti:

Gelecekteki deniz seviyeleri yükselmeleri esas olarak bu buz tabakalarının ne kadar buz içerdiğine göre belirleniyor. Bizler okyanusun ve buzulun ortak yüzeylerine odaklanıyoruz çünkü bu nokta, buzun kaybolma hızını belirleyen ekstra erimenin ve buzun geldiği yer. Modellemeyi geliştirmek için erimenin nerede meydana geldiğine ve geri bildirimi de içeren konular hakkında daha fazla bilgiye ihtiyacımız var.

*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

https://www.independent.co.uk/environment

Independent Türkçe için çeviren: Ayşe Yıldız