General de Gaulle, 1969 baharında Fransa cumhurbaşkanlığından istifa etti çünkü Fransızlar, önerdiği anayasal reformlarla ilgili yapılan referandumda büyük bir çoğunluk ile ona oy vermemişlerdi.

Bu sonuç ile de Gaulle, halkın duygusal olarak artık yanında olmadığını hissetti.

İnsanların savaş kahramanlarına vefalarını uzun süre koruyamadıklarını fark etti.

Ondan önce İngilizler, İkinci Dünya Savaşı'nda ülkesine zafer kazandıran ve de Gaulle'ün de zafere ulaşmasına yardımcı olan Winston Churchill'i genel seçimlerde devirmişlerdi.

Avrupa tarihinin en önemli sembollerinden bu iki ismin siyasi kariyerlerine, ekonomik gerçeklikten rahatsız olan akılsız ve budala bir seçmen son vermişti.

İki hafta sonra Ruslar, 1999'dan bu yana önce devlet başkanı, sonra başbakan, ardından sonsuza kadar devlet başkanı olarak iktidarda olan başkanlarını seçmek için sandığa gidecekler.

Vladimir Putin, Joseph Stalin'den bu yana Kremlin tarihinde en uzun süre görevde kalan yönetici oldu.

Nitekim Putin ideal bir yönetici örneği olarak Stalin'e hayranlığını ifade etmekten geri kalmıyor.

Hâl böyleyken seçim yapma ve oy verme lüksüne ne gerek var? Kutlamak için mi?

Başkan yeneceği bir rakip hayal ediyor.

Ama bu kez rakip aday seçimden önce hayatını kaybetti.

Pekala. Bu rakip adayın ve destekçilerinin sorunu. Tesadüf bir yargı kararı değildir.

İkinci ve üçüncü dünya ülkeleri demokrasiyi olması gerektiği gibi yorumluyorlar.

Önemli olan halkın kafasının rahat olmasıdır.

Bu ülkelerde halka şöyle denir:

Sen evinde kal hiç rahatsız olma, biz senin yerine oy veririz, lütfen rahatına bak.

İşte dünyanın en önemli demokratik ülkesinde yaşananlara bir bak;

Biri rakibinin adını unutan, diğeri hatırlamayan iki yaşlı adam, başkanlık için yarışıyorlar.

Bu tek adam dünyasında gerçekleşemeyecek bir saçmalık.

Aksine, bu dünyada kafalar tamamen rahattır, vicdanının tamamen rahat ve huzurlu olması ise şart değildir.

Görelilik teorisini duymadınız mı?
 

Rusya, hem dahili hem de harici olan bir savaş ve çatışma yürütüyor.

Düne kadar Kiev ile Moskova arasında hiçbir fark yoktu; şimdi ise aralarında var olan dağları, vadileri, denizleri ve nehirleri, yığınla ölüm ve yıkımı düşünün.

Sanki bu sahneye bir ekleme gerekiyormuş gibi, Rusya Devlet Başkanı Putin, Avrupa'nın Ukrayna'ya askeri güç göndereceği yönündeki imaların ortasında Batı'ya ülkesinin nükleer silahlara sahip olduğunu hatırlattı.

Nikita Kruşçev 1962'de aynı silahla tehdit etmişti ancak kendisini bekleyen sahneyi hayal edince geri adım attı.

Putin, Stalinizm'i parçalayan iyi kalpli çoban Kruşçev değil, Rusların ve dünyanın önünde bu silahlar ile övünen bir adam.

Her iki tarafın da seçimlerin bu ortamda yapıldığının farkında olması gerekiyor.

Navalni veya Prigojin'in mezarına bırakılan birkaç çiçek buketi bu ortamı bozmayacak.

Navalni, cezaevinde doğal sebeplerden ölen bir muhalif, Prigojin ise bir uçak kazasında öldü ve onunla birlikte10 kişi hayatını kaybetti.

Ölümleri ile ilgili soruşturma sürüyor.

Ve sıcak gözyaşları dökülmeye devam ediyor.

 

 

*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir. 

Şarku'l Avsat