Kulağa tuhaf gelebilir ama direk dansı yas dönemimi atlatmamı sağladı

Arkadaşlarımı geri getiremem veya hayatta kalmaya değer şeyler olduğunu anlatıp onlara yalvaramam. Ama beni başıma gelecek her şeye karşı daha güçlü, daha nazik ve daha dirençli kılan bu şeyi yapabilirim

(siandocksey.com)

Biri en sevdiğiniz direk numarasını görmek istediğinde, yere yüzüstü yatarak halıya "Aman Tanrım" diye mırıldanmayla karşılaşmayı beklemiyor. Ancak iki arkadaşımın intiharlarının sinir sistemimi paramparça ettiği bir yılda, direk dansı bana akıl sağlığımı toparlamada beklenmedik imkanlar sağladı. İşte hem gerçek hem de duygusal anlamda bir direkten sallanarak kederle başa çıkma hakkında öğrendiklerim.

Direk dansı eğlencelidir! Direk dansının içinde gösteriş yapmak, gülünç derecede küçük kıyafetler giymek ve internette videolar yayımladığınızda seksi kişilerden çok fazla ilgi görmek var. Ama beklemediğim ve derslere geri dönmemi sağlayan şey, bunun aynı zamanda derinlemesine bir öz bakım yolu olmasıydı.

fazla oku

Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)

Çoğu kişi direk dansına bir sürü zihinsel yükle başlar: olumsuz beden algısı, düşük özgüven, çığlık çığlığa eleştiren bir iç ses veya ortaya karışık travmalar. İyi bir eğitmen sadece insan vücudundan simit şekline bükülmenize değil, beyninizdeki olumsuz inanışları adım adım iyi olanlarla değiştirerek onarmanıza da yardım eder. Örneğin; "İmkansız gibi görünen bu hareketi yapabilirim!", "Bu hareketi yapacak kadar güçlüyüm!", "Zarar görmeden seksi olabilirim" gibi. Yalpalayan bir döner gibi hissetseniz bile, bu fikirlere tekrar tekrar maruz kalmak ve bunu yapabileceğinize dair kanıtlar görmek, sonunda bu inançların içinize yerleşmesini sağlıyor.

Podcastimde, vücutlarına ve benliklerine daha ait hissetmek için direk dansını kullanan her kesimden kişilerle konuştum. K-TSSB'si (Karmaşık Travma Sonrası Stres Bozukluğu) olan biriyim ve direk dansı bana, vücuduma tam anlamıyla bağlanarak içimdeki dehşeti çözüp yüzeye çıkan ezici duygulara rağmen kendime karşı nazik olmamı sağlayan eğlenceli ve sağlıklı bir yöntem sundu.

Özellikle esneklik üzerine çalışırken, vücudumuza "Sorun değil" veya "Bugün en fazla bu kadar ilerliyoruz ve bunda bir problem yok" diyerek, panik tepkilerimizi yatıştırmak için direkte çok fazla pratik yaparız. Direk dansı, anksiyetemi yönetmek için bulduğum en etkili ve eğlenceli yol oldu; direkteki imza hareketim "bir şeylere çarpmak" olsa bile.

Bu 2022'de, iki arkadaşımı intihar nedeniyle kaybettiğimde sınandı. Yas tutmanın bir kişinin yokluğu gibi hissettireceğini düşünürdüm; eskiden oldukları yerde küçük bir boşluk. Ancak yas, nihayetinde beni çökerten canlı, berbat ve yapışkan bir şeydi. Uyandığım andan itibaren arkadaşlarımın neden artık yaşamaya dayanamadığıyla ilgili hissettiğim suçluluk, kafa karışıklığı ve takıntı, beynimden sanki İsviçre peyniriymişçesine parçalar koparıyordu ve sonunda tüm bu sistem bakımsızlıktan çöktü. Çalışıyor, kendimi meşgul tutuyordum, her hafta terapiye gidiyordum ve arka arkaya omzunda ağlayabildiğim harika arkadaşlarım olduğu için çok şanslıydım. Ama sonunda durmak zorunda kaldım.
 


İyileşmek için tatil iznine çıktıktan, işe geri döndükten, sonra halen işlevsel olmadığım için daha fazla izin almak zorunda kaldıktan sonra dönüm noktasını yaşadım. Usanmış ve öfkeliydim; intihar edecek kadar depresif olan ben değildim, öyleyse neden üstesinden gelemiyordum?

Sefilce "İntihar sonrası yas tutmayı" Google'larken sinir sistemimiz üzerindeki etkisini okumaya başladım. İntihar kaynaklı ölümlerin parasempatik sinir sistemimize aşırı yüklenmesi alışılmadık bir durum değil; bu sürekli soluk soluğa kalmış, sıkıntılı ve bitkin hissetmemize yol açar. Birdenbire her şey yerli yerine oturdu. Bu fiziksel bir sorundu ve bununla öyle ilgilenmem gerekiyordu.

Sanki en iyi zamanlarda bile kasvetli ve yüksek tempolu şarkılara kalça sallamaktan hoşlansak da yüksek topuklularla baş aşağı sarkarken aniden ölü arkadaşlarımıza ağlamak ortamın havasını bozacakmış gibi geldiğinden haftalardır direk dansından kaçınıyordum. Ama başlıca ilkelere geri dönmem ve direk dansının beni derslere geri götüren temelleriyle yeniden bağlantı kurmam gerektiğini fark ettim.

Pratikte bu, egzersizlerimde ısınma ve esnemeye daha uzun zaman ayırdığım anlamına geliyor. Meditasyon ilkelerine benziyor: nefes almaya ve beden taramalarına odaklanıyorum, vücudumun hangi bölgelerinin kasıldığını ve üzgün hissettiğini, hangilerinin incindiğini, hangilerinin daha fazla özen ve ilgiye ihtiyaç duyduğunu ve hangilerinin kendi haline bırakılması gerektiğini kontrol ediyorum.

Bunu çoğunlukla tek başıma yaptım çünkü hareketsizce oturup duygularımın yüzeye çıkmasına izin vermek, bana defalarca "Bugün direk dansı için çok üzgün olduğumu", bunun yerine kahve içmem, çikolata yemem ve ağlamam gerektiğini gösterdi. Ama çelişkili şekilde, bu tür seanslara ne kadar izin verir ve kendimi affedersem, o kadar hızlı ayağa kalkarak yeni şeylere çalışmaya başladım.

Arkadaşlarımı geri getiremem veya hayatta kalmaya değer şeyler olduğunu anlatıp onlara yalvaramam. Ama bunun şokunu atlatmamı sağlayan ve beni başıma gelecek her şeye karşı daha güçlü, daha nazik ve daha dirençli kılan bu şeyi yapabilirim.

Siân Docksey bir direk dansı komedyeni, yazar ve podcast yayıncısı



https://www.independent.co.uk/voices

Independent Türkçe için çeviren: Deniz Sutaş

Bu makale kaynağından aslına sadık kalınarak çevrilmiştir. İfade edilen görüşler Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

© The Independent

DAHA FAZLA HABER OKU