Suriye'nin eski Devlet Başkanı Yardımcısı Abdulhalim Haddam, Şarku'l Avsat tarafından yayınlanan anılarının üçüncü bölümünde Lübnan'ın eski Başbakanı Refik Hariri ile tanıştığı 1982 yılından suikasta uğrayarak yaşamını yitirdiği 2005'e kadar devam eden ilişkisinin yanı sıra Suriye Devlet Başkanı merhum Hafız Esad'ın 1992 yılında hükümet kurmaya onay vermesine ilişkin anılarını paylaşıyor.
Haddam günlüklerinin bu bölümüne 1982 yılının nisan ayında Velid Canbolat'ın talebi üzerine Hariri ile bir araya gelmesiyle başlıyor.
Haddam, Esad'ın 1992'de hükümeti kurmayı kabul etmeden önce Hariri'yi nasıl imtihandan geçirdiğini aktarıyor:
Haddam, Esad'ın Hariri'ye bir anda "Lübnan hükümetinin başında olsanız ve Suudi Arabistan Krallığı ile anlaşmazlık yaşasak nasıl davranırsınız?" diye sorduğunu belirtiyor.
Refik Hariri'nin ise şu cevabı verdiğini ifade ediyor:
Saygıdeğer Başkanım, ben Lübnanlıyım ve ülkemi seviyorum. Ama aynı zamanda Suudiyim. Bir parçam Suudi Arabistan'a ait. Bu nedenle Suudi Arabistan'dan vazgeçemem. Çünkü nankör değilim. Ben bir Arap vatandaşıyım ve Suriye'yi Araplara karşı kucaklayıcı olarak görüyorum. Suriye'den başkasının yanında yer alamam. Bu nedenle eğer bir anlaşmazlık yaşanacak olursa bunu ortadan kaldırmak için çalışır ve her şeyi yoluna koymak için çabalarım. Başaramazsam istifa eder ve evime çekilirim.
Hafız Esad de kendisine "Bundan başka bir şey söyleyecek olsaydın inanmazdım ve sana olan güvenimi kaybederdin. Ebu Cemal'den (Haddam) Lübnan Cumhurbaşkanı'na Refik Hariri'nin aday gösterilmesini onayladığımızı bildirmesini isteyeceğim" dedi.
Bunun ardından Haddam, Hariri'nin, Esad'ın vefat etmesinin ardından karşı karşıya kaldığı 'güvenlik saldırılarına' ve Beşşar Esad ile Hariri arasındaki 'gergin ilişkiye' dikkat çekiyor.
Dışişleri Bakanı Faruk Şara'nın, 2004 yılında gerçekleştirilen bir parti toplantısında Hariri'nin Suriye'ye karşı bir komplo içinde olduğunu, ayrıca ABD ve Fransa ile Suriye'ye karşı temasta bulunduğuna söylediğine işaret ediyor.
Haddam'a göre Esad ayrıca 2005 yılı başlarında düzenlenen bir parti toplantısında şunları söyledi:
Bir ABD-Fransa komplosu var. Hariri de bize karşı yürütülen bu komplo içinde yer alıyor. Bununun için de destekçilerini etrafında topluyor. Bu da Suriye için tehlike arz ediyor.
Haddam, 2005 yılının şubat ayının başlarında Hariri'yi uyarmak üzere Beyrut'a gitti. Hariri, 14 Şubat'ta suikasta uğradı. Hariri'nin ölüm haberini aldığında 'üzüldüğünü' söyleyen Haddam, "Çünkü Suriye ve Lübnan'a hizmet eden bir dostumu kaybettim" diyor.
Haddam, söz konusu dönemi anlattı anılarının üçüncü bölümünde şunları aktarıyor:
1982 yılının nisan ayında Velid Canbolat'ın talebi üzerine Refik Hariri ile görüştüm. Bu, onunla ilk görüşmemdi. Hakkında tek bildiğim Lübnan asıllı bir Suudi iş adamı olduğuydu.
Görüşmede kendisnin düşüncelerine, beklentilerine ve Lübnan meselesiyle ilişkisine odaklandım. Hariri muhafazakardı. Bir şey ifade etmeyen ifadelerde bulunuyordu. Lübnan meselesine yaklaşımımızı öğrenmek istediğini fark ettim. Görüşme sona erdikten sonra beni tekrar ziyaret etmek istedi. Ben de memnuniyetle kabul ettim.
İkinci görüşmeyi iki hafta sonra gerçekleştirdik. Bu, Lübnan meselesiyle ilgili beş saat süren bir görüşme oldu. Öğle yemeğini evimde birlikte yedik.
Hariri, yetiştirilme tarzı ve yaşadığı koşullardan, ayrıca 'Arap Milliyetçi Hareketi'ne katılımından açıkça bahsetti.
Ayrıca Filistin Kurtuluş Halk Cephesi Genel Sekreteri George Habaş'ın Suriye hapishanelerinden kaçırılmasına yardım edişini de anlattı.
Bunun yanı sıra Suudi Arabistan Krallığı'na yaptığı seyahatten, ilk projesinden başlayarak üstlendiği büyük görevlerde geçtiği aşamalardan bahsetti.
"Lübnan benim büyüyüp yetiştiğim memleketim. Ailem halen orada yaşıyor. Orası hayatımın bir parçası. Bu nedenle Lübnan krizine bir çözüm bulmak için Suriye'ye daha çok gelmeme izin verin" dedi.
Lübnan krizini, nedenlerini ve koşullarını ayrıntılarıyla ele aldık. Bence krizin iki nedeni vardı: İlki, Lübnanlıların tek bir halk haline gelmesini engelleyen ülkedeki mezhepsel sistem. İkincisi ise kendini Hristiyan siyasi oluşumlarla çatışmada bulan Filistin direnişinin koşullarıyla ilgili.
Söz konusu analiz üzerinde anlaştık. Bunlarla nasıl başa çıkılacağını ve çözüme nasıl ulaşılacağını ele aldık. Görüşme uzadı ve Hariri bize üzerinde konuşmamız için yazılı bir taslak sunacağı konusunda söz verdi. Gerçekten de sonraki görüşmeye üzerinde tartıştığımız bir taslakla geldi. Bazı itirazlarım vardı. Çünkü proje, ülkenin anayasal kurumlarındaki mezhepçi karakteri ve mezhepler arasında görev dağılımını koruyordu. Kendisi, bu sorunların aşamalı olarak çözülmesinden yanaydı.
Ben de kendisine şunları söyledim:
1920'li yıllarda hazırlanan Lübnan anayasası, bir süre sonra siyasi mezhepçiliği ortadan kaldıracak bir metin içeriyordu. Bu, 1920'den bugüne kadar sürdü. Dolayısıyla geçiş için belirli bir tarih yoksa mezhepçilik olduğu gibi kalacak ve Lübnanlıların yıllardır tanık olduğu çatışma devam edecek.
Geçiş aşamasının süresini belirleme konusunda anlaştık. Projeyi Lübnan'a götürdü ve Lübnanlı yetkililere sundu. Bazıları bunu onaylarken bazıları ise itiraz edip mezhepçi formüle bağlı kalmak istedi.
Hariri her hafta Şam'a geliyordu. Kimi zaman Lübnan ulusal meselelerini ele almak için kimi zaman da merhum Kral Fahd bin Abdulaziz'den Cumhurbaşkanı Hafız Esad'e mesajlar iletmek için ziyaret gerçekleştiriyoru.
1992 yılına gelindiğinde Lübnan'da seçimler yapıldı. Anayasaya göre mevcut hükümetin istifa etmesi ve ardından yeni bir hükümet kurulması gerekiyordu.
Baniyas'daydım. Cumhurbaşkanlığı'ndan arandım. Cumhurbaşkanı Hafız Esad'ın yanına gelmemi istediği bildirildi. Kendisi o sırada Lazkiye'de sahildeydi. Yanına gittim. Görüşmede Lübnan'daki yeni Başbakan'ın kim olacağını ele aldık. Ülkedeki tanınmış tüm siyasi isimleri tartıştık. Herhangi biri üzerinde anlaşmaya varamadık. Çünkü aralarında Lübnanlı partileri bir araya getirebilecek hiç kimse yoktu.
Esad bana Hariri'nin Şam'a gelip gelmediğini sordu. Ona haftalık olarak geldiğini söyledim. Bu defa da Refik Hariri'nin bu göreve uygun olup olmadığına ilişkin fikrimi öğrenmek istedi. Birçok ayırıcı özelliği bulunduğunu, ister Müslüman isterse Hristiyan olsun Lübnan'daki tüm taraflarla bağlantıları olduğunu söyledim.
Bizle, Suudi Arabistan Krallığı'yla, birçok Arap devletiyle ve bazı Batı ülkeleriyle iyi bağlantıları olduğuna dikkat çektim.
Esad, "Sorun şu ki, Suudi Arabistan ile anlaşmazlığa düşersek kimin yanında yer alacak?" diye sordu. Ben de "Bu, Refik'e sizin sormanız gereken bir soru. Bunu siz öğrenebilirsiniz, soruyu soran sizsiniz" cevabını verdim.
Cumhurbaşkanı Esad benden Hariri'yi davet etmemi istedi. Şam'a döndüm ve kendisiyle bir telefon görüşmesi gerçekleştirdim. Hemen Şam'a gelmesini istedim. Nitekim dört saatten az bir süre içinde Şam'a geldi. Onu ben karşıladım.
Bana, "Neden böyle bir şey talep edildi?" diye sordu. Cumhurbaşkanı'nın kendisine sormak istediği sorular olduğunu bildirdim. Konunun ne olduğunu öğrenmek için ısrar etti. Konunun muhatabının ben olmadığımı söyledim. Cevabının doğal ve hazırlıksız olması için davetin nedenini öğrenmemesine özen gösterdim.
Hariri ertesi gün Lazkiye'ye gitti. Cumhurbaşkanı Esad kendisiyle üç saatten uzun süren bir görüşme gerçekleştirdi. İki saatten uzunca bir süre Lübnan'la ilgisi olmayan konular hakkında konuştuktan sonra Lübnan, Cumhurbaşkanı Elias Hravi ve Lübnanlı siyasetçiler hakkında sorular sormaya başladı.
Önyargısız bir biçimde, kimseye gereksiz övgüde bulunmadan cevap verdi. Esad aniden "Lübnan hükümetinin başında olsanız ve Suudi Arabistan Krallığı ile anlaşmazlık yaşasak nasıl davranırsınız?" diye sordu. Refik Hariri'nin cevabı ise şöyle oldu:
Saygıdeğer Başkanım, ben Lübnanlıyım ve ülkemi seviyorum. Ama aynı zamanda Suudiyim. Bir parçam Suudi Arabistan'a ait. Bu nedenle Suudi Arabistan'dan vazgeçemem. Çünkü nankör değilim.
Ben bir Arap vatandaşıyım ve Suriye'yi Araplara karşı kucaklayıcı olarak görüyorum. Suriye'den başkasının yanında yer alamam. Bu nedenle eğer bir anlaşmazlık yaşanacak olursa bunu ortadan kaldırmak için çalışır ve her şeyi yoluna koymak için çabalarım. Başaramazsam istifa eder ve evime çekilirim.
Esad, "Bundan başka bir şey söyleyecek olsaydın sana inanmazdım ve san olan güvenimi kaybederdin. Ebu Cemal'den (Haddam) Lübnan Cumhurbaşkanı'na Refik Hariri'nin aday gösterilmesini onayladığımızı bildirmesini isteyeceğim" dedi.
Refik Hariri, bu şekilde Lübnan Başbakanı oldu. Esad ve bana söylediği her şeye bağlı kaldı. Dış ilişkileriyle Suriye'ye büyük hizmetlerde bulundu. Hariri ayrıca Lübnan'da hükümet meselesi gündeme gelmeden önce Suriye'ye bir hediye olarak 'bir konferans sarayı' ve ona bağlı bir otel inşa etmeyi teklif edip cumhurbaşkanlığı sarayının inşaatını da tamamladı.
Ancak Başbakan Hariri, Suriye güvenlik birimlerinin bazı hamlelerine maruz kaldı. Bunlar Hariri'nin Lübnan ve Suriye'ye hizmet açısından neler sağlayabileceğini bilen Cumhurbaşkanı Esad'ın vefatından sonra daha da arttı.
Beşşar, iktidara geldikten sonra Hariri'ye karşı harekete geçti. Daha önce ağabeyi Basil'e bağlı bulunan ve Lübnan ile ilgili çıkarları olan Lübnanlı bir grup tarafından kışkırtıldı. Beşşar'da Hariri'ye karşı gergin bir tavır gelişti. Bu durum, Beşşar'ın Lübnan'daki arkadaşlarının Hariri'ye karşı daha fazla hamlelerde bulunmasına neden oldu. Bu hamleler hem Arap ülkeleri hem de uluslararası arenada Beşşar'ın izolasyonunun artmasına neden oldu. Kendini tek bir seçenekle karşı karşıya buldu: İran'ın kollarına atlamak.
Beşşar Esad ile yapılan çok sayıda görüşmenin ardından durum sakinleşti. Lübnan'da cumhurbaşkanlığı seçimleri yapılması planlanıyordu. Ancak Beşşar, Emil Lahud'un görev süresini uzatma konusunda ısrarcı davrandı. Bazı Müslümanlar, ulusal güçler ve siyasi partiler sürenin uzatılması operasyonuna karşı kampanyalarını yoğunlaştırdılar.
O aşamada, Beşşar'ın Hariri'ye karşı yeni bir kampanya başlattığına dair işaretler ortaya çıktı. Bu, 'Ulusal İlerici Cephe' (Baas liderliğindeki yetkili partileri içeren bir koalisyon) toplantısında daha belirgin bir şekilde görüldü. Söz konusu toplantıda Dışişleri Bakanı Faruk Şara, bölge ve Lübnan'daki durum hakkında yaptığı siyasi sunumda Hariri'yle ilişkileri sorulduğuna "ABD ve Fransa ile Suriye'ye karşı bir komplo içinde" dedi.
Bu haber bana ulaştığında "Esad'ı arayıp Hariri'nin hükümeti kurmayacağını ve Cumhurbaşkanı Jacques Chirac'a para ödeyeceğini söylemesi için Şara'ya bir talimat verdiniz mi?" diye sordum. Ulusal İlerici Cephe Koalisyonu toplantısında olanları anlattım. "Bu sözler, ABD, Fransa veya Hariri'nin kulağına giderse söz konusu suçlamalara verilecek tepkilerin ciddiyetini tahmin edemiyor musunuz? Yaşadığımız abluka yetmiyor mu?" dedim.
Esad da şunları söyledi:
Onu azarlayacağım. Başbakan Hariri'yi arayıp Suriye'nin kendisine saygı duyduğunu ve ilerleyen günlerde kendisini kabul edeceğimi bildirir misiniz?
18 Ağustos 2004 tarihinde yıllık sağlık kontrollerim için Fransa'ya seyahatim vesilesiyle vedalaşmak için Cumhurbaşkanı Esad ile görüştüm. Görüşmede Albay Lahud'un görev süresinin uzatılması meselesini ele aldık. Esad'a "Durum nedir?" diye sordum. Bana uzatmama kararını aldığını söyledi.
Ardından sözlerini şöyle sürdürdü:
Uluslararası düzeyde kimse onaylamıyor. Arap ülkeleri de razı değil. Lübnanlıların büyük çoğunluğu itiraz ediyor. Cumhurbaşkanı Lahud'a süreyi uzatma niyetimiz olmadığını bildirdim. Lahud, bu konudaki tavrımızın ne olduğunu net bir şekilde öğrendi.
Bunun üzerine "Umarım kimse sizi tavrınızı değiştirmeye zorlamaz. Görev süresini uzatmanın sonuçlarına katlanamazsınız. Suriye uzatma nedeniyle olabilecekleri kaldıramaz" dedim. Bana "Uzatmama kararı aldım. Cumhurbaşkanı Lahud ile bu konuda net konuştum" yanıtını verdi.
Birkaç gün sonra Başbakan Hariri'den ben Fransa'dayken bir telefon aldım. Dr. Beşşar Esad'ın uzatma konusundaki fikrini değiştirdiğini söyledi. Ona bunun imkansız olduğunu, birkaç gün önce bana kesinlikle uzatmayacağını söylediğini ifade ettim. Hariri benden kendisine ne yaptığı konusunda fikir vermemi istedi.
Ona "Parlamento oturumlarına katılmanızı tavsiye ederim" diyerek uzatmayı kabul edip ardından da doğrudan yurt dışına gitmesini tavsiye ettim.
Hariri ise bunun üzerine şunları söyledi:
Beşşar erken saatlerde beni çağırdı. Gergindi. Bana 'Lübnan'da cumhurbaşkanını seçmeye karar veren siz değilsiniz, benim. Kararıma karşı çıkanın ne yapacağımı da bilmesi gerek. Şu an sizden onay istemiyorum. Lübnan'a gidin ve söylediklerimi düşünün' dedi.
Paris'ten döndüm ve 6 Eylül'de Cumhurbaşkanı Beşşar Esad ile görüştüm. Lübnan'daki durum hakkında konuştuk. Kendisine uzatmama kararından neden vazgeçtiğini sordum.
"Suriye, tehlike çukurunun kenarında duruyordu. Şimdi tam da ortasına düştü" dedim. Bana, "ABD'li biri yanıma geldi ve bana ülkesinin herhangi bir işlem yapmayacağına dair güvence verdi" dedi.
"Vasfı ve görevini bilmediğiniz birinden mi güvence alıyorsunuz? Bugün Suriye yabancılar ve Arap dünyası arasında bir çıkmazda" dedim. "Ne yapabilirim?" diye sordu. Cevabım şöyle oldu:
Lübnan'ı istikrara kavuşturmak için ülkedeki güçleri birleştirmek için çalışmak. Nebhi Berri, Refik Hariri, Velid Canbolat ve bazı Hristiyan figürleri ile Suriye tarafından desteklenen bir Lübnan uzlaşması üzerinde anlaşmaya davet etmek.
Kendisi dediklerimi destekledi ancak maalesef hiçbir şey yapmadı.
Birkaç gün sonra Cumhurbaşkanlığı Sarayı'ndan, Başbakan Hariri'ye Cumhurbaşkanı Esad ile görüşmek üzere bir davet yapıldı. Nitekim istifa edeceğini açıklayan Hariri görüşmeye gitti.
Cumhurbaşkanı Esad ile görüşmeden önce yönetimde kalmak istemediğini, ne yapması gerektiğini sordu. Kendisine "İstifa konusunda ısrarcı olun. Baskı yapacak olursa ona tüm taraflar arasındaki Lübnan ulusal uzlaşması konusunu götürün" dedim.
Nitekim görüşmede Refik Hariri istifa konusundaki tutumunda oldukça kararlı durdu. Cumhurbaşkanı Esad, "İstifadan vazgeçme şartlarınız nedir?" diye sordu.
Hariri "Herkesin istisnasız katılacağı bir ulusal uzlaşma toplantısı yapılıp, ulusal birlik hükümeti kurulması, karar verme özgürlüğü sunulması ve Cumhurbaşkanı Lahud'un yönetişim işlerine karışmaması" cevabını verdi.
Esad bu şartları kabul ettiğini söyledi. "Hükümeti istediğiniz gibi kurun. Benim herhangi bir adayım yok" dedi. Hariri "Sizin aklınızda bazı adaylar varsa, benim için sorun değil" yanıtını verdi.
Beşşar da kendisine "İstediğinizi seçin. Ancak Süleyman Franjiye'ye bakanlık verilmesini istiyorum" dedi. Refik, "Bu mümkün. Süleyman Franjiye'den yararlanmak faydalı olacaktır" cevabını verdi.
Günler, haftalar geçti ve hükümet kurulmadı. Ekim ayı başlarında Mervan Hammade'ye bir suikast girişiminde bulunuldu.
Böylece Lübnan'daki gerilimlere bir yenisi daha eklenmiş oldu. Lübnan'daki tarafların ve güçlerin fikirlerini yaklaştırma konusunda katkıda bulunan Mervan Hammade ile aramızdaki dostluk göz önüne alındığında kendisini hastanede ziyaret etmek üzere Beyrut'a gitmeye karar verdim. Esad'e Hammade'nin durumundan emin olmak için Beyrut'a gideceğimi bildirdim. Bana "Bundan bizi sorumlu tutacaklar" yanıtını verdi.
Beşşar, hiçbir gerekçe göstermeden Hariri'ye karşı bir kampanya başlattı. Lübnan'daki destekçilerinden Hariri'ye karşı bir yargılama kampanyası başlatmalarını istedi. Bu durum Hariri'yi görevlendirilmesinin üzerinden bir ay geçtiği halde hükümeti kuramadığı için özür dilemesine neden oldu.
Hariri ile yaptığım bir telefon görüşmesinde, "Neden hükümeti kurmadınız?" diye sordum. "Sizinkiler engeller çıkardı" diye cevap verdi. Hariri ile görüştükten sonra Esad'ı aradım "Lübnan'da hükümetin kurulmasındaki gecikme hakkında bir fikriniz var mı?" diye sordum. Bana, "Bizim bir ilgimiz yok. Hariri istediği gibi hareket etsin. Ona yardım için müdahalede bulunmayacağız" yanıtını verdi.
15 Ocak 2005'te Baas partisinin bölge liderliği, partiyle ilgili baz meseleleri ele almak üzere bir toplantı düzenledi. Bu toplantıda Esad, şunları söyledi:
Lübnan hakkında konuşacağım. Bir ABD-Fransa komplosu söz konusu. Bize komplo kuran Hariri de bunun içinde. Destekçilerini çevresinde topluyor. Bu da Suriye için tehlike arz ediyor.
Parti üyeleri bu duydukları karşısında şok oldular. Toplantıdan çıkarken Esad'ın bu söylemlerindeki değişimin sebebini sorguluyorlardı. Toplantıdan çıktıktan sonra Esad'ı aradım ve şunları söyledim:
Fransa, ABD ve Hariri'ye karşı yürütülen kampanyadaki çıkarınız nedir? Bu konuşmanın sızdırılması halinde meydana gelecek tehlikenin farkında mısınız? Sünni grubun birleşmesinin Suriye için bir tehdit oluşturduğunu söylemekle ne kast ediyorsunuz? Şii grubun Hasan Nasrallah ve Marunilerin Süleyman Franjiye etrafında birleşmesi bir tehdit değil mi? Peki Sünniler? Suriye'nin büyük çoğunluğunun Sünni olduğunu unuttun mu? Söylediklerinizin tehlikesinin farkında mısınız?
Sorularıma cevap vermedi. Tek söylediği "Ortada bir komplo var" oldu.
Ertesi gün Hariri ile güçlü bağları olan Muhsin Dellul ile görüştüm. Kendisine Beşşar'ın söylediklerinden bahsettim. Ondan, Refik'e karşı çok büyük bir nefret olduğunu ve hemen Lübnan'dan ayrılması gerektiğini bildirmesini istedim. Delluli Şam'dan ayrılıp Beyrut'a gitti ve mesajımı Hariri'ye iletti.
2005 yılının şubat ayının başlarında Amerikan Üniversite Hastanesi'nde sağlık kontrollerine girmek için Beyrut'a gittim. Kontrollerim sona erdikten sonra evinde Hariri'yi ziyaret ettim. Yanında misafirleri vardı. Evindeki ofisine geçtik. Hariri bana, "Muhsin'in bana bahsettiği konu nedir?" diye sordu. Ona, "Beşşar'ın söyledikleri gayet netti.
Komplo suçlamasının cezası ölümdür. Bu nedenle bir an evvel Beyrut'tan ayrılmanız gerek" dedim. Bana, "Beşşar ve kardeşi Mahir'in arasındaki ilişki nasıl? Aralarında bir anlaşmazlık var mı?" diye sordu. Herhangi bir anlaşmazlık olmadığını söyledim.
"Mahir bana beni sevdiklerini ve yardım edeceklerini ifade ettiği bir mektup yolladı. Şam'a gittiğimde beni ziyaretine beklediğini ve beni desteklemek istediklerini söyledi. Beni öldürme niyetleri varsa neden böyle bir mektup gönderdi?" sorusunu yöneltti.
"Mahir'in gönderdiği bu mektup, suçlarını işleyene kadar sizi Lübnan'da tutmayı amaçlıyor" dedim. Öğle yemeğinin ardından kendisiyle vedalaşıp en kısa sürede ülkeden ayrılmasını diledim. Bana, "Seçim yasasıyla ilgili oy kullanmam gerek" dedi.
Kendisine "Ey Ebu Baha, hangisi daha önemli hayatınız mı yoksa seçimler mi? Ülkeyi terk ederseniz Lübnan'ın yararına çalışmaya devam edebilirsiniz ancak kalırsanız bu suçu işleyecekler" diyerek Şam'a döndüm.
Eve üzgün döndüm. Çünkü Suriye ve Lübnan'a hizmet eden bir dostumu kaybettim. Ebu Baha ile ilişkimizin nasıl başladığını düşündüm. İlk kez Velid Canbolat'ın talebi üzerine beni ziyaret etmişti. Beyrut'a ne zaman gelse Şam'a uğradı.
Cumhurbaşkanı Hafız Esad'ın Hariri'ye ilişkin tutumunu hatırladım. Onu Suriye güvenlik birimlerinin hamlelerinden nasıl koruduğunu anımsadım. Bir keresinde Suriye rejimine ve Beşşar Esad'e yakın Lübnanlılar, Hariri'yi bakanlıktan çıkarma girişiminde bulundular. Hafız Esad, oldukça sert bir tavırla Hariri'nin Suriye'ye hizmet ettiğini, Arap ülkeleri ve uluslararası arenadaki ilişkilerini Suriye yararına kullandığını söyledi.
Hariri'nin suikasta uğradığı gün Lübnan'a gittim. Evinin önünde büyük bir kalabalık vardı. Araçtan indiğimde bir adamın, "Bu burada ne yapıyor?" diye sorduğunu işittim. Bir başkası ona "Bu, Ebu Baha'nın dostu. Ondan hoşlanmayanlardan değil" diye cevap verdi.
Yaklaşık iki saat orada kalıp Şam'a geri döndüm.
Defnedildiği gün Esad'ın sekreteri Ebu selim Dabul'u arayıp, merhum Hariri'nin cenaze törenine katılacağımı bildirdim. Ebu Selim daha sonra beni arayıp "Cumhurbaşkanı Esad, 'Eğer törene katılmak istiyorsa bir Cumhurbaşkanı Yardımcısı olarak değil, şahsi olarak katılsın' dedi" mesajını iletti. Dostu olarak gittiğimi söyledim.
Um Cemal ve çocuklarımla birlikte Beyrut'a gidip cenaze törenine katıldım. Arap ve yabancı birçok önemli isim kabre yakın bir yerde oturuyordu. Emin Cemayel ve Parlamento Başkanı Nebih Berri'nin yakınındaydım. Berri ısrarla evinde öğle yemeğine davet etti. Berri, üzgündü. Başbakan Hariri'nin başına gelenin kendisinin de başına gelmesinden endişe duyuyordu.
*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
© The Independentturkish
