NASA'nın OSIRIS-Rex uzay aracı Bennu göktaşının içinin dışından daha az yoğun olabileceğini ortaya koydu; tıpkı içi krema dolu bir sürpriz yumurta gibi.

Bennu, yerçekiminin bir arada tuttuğu karanlık "moloz yığını" bir göktaşı. Daha büyük bir nesnenin çarpışması sonucu oluştuğu düşünülen göktaşının kraterli ve ince yüzeyi, cismin Güneş Sistemi'nde yol kat ederken maceralı zaman geçirmeyi sürdürdüğüne işaret ediyor.

NASA'nın uzay aracı ve mühendisleri "yere dokun ve havalan" (touch and go; bir uçağın piste değdikten sonra yeniden havalanması -ç.n.) diye nitelenen cesur bir göreve hazırlanıyor. Uzay aracı göktaşına kısa süreliğine konacak, örnek toplayacak ve ardından geri sıçrayarak Dünya'ya dönecek.

Bu vakit yaklaşırken göktaşının bileşimini inceleyen yeni araştırmalar yayımlanıyor. Makaleler yüzeyin rengini ve altında hangi koşulların bulunabileceğini de tartışıyor.

Bu bulgular göktaşının kendisiyle ilgili daha fazla bilgi edinilmesine yardımcı oluyor. Aynı zamanda bu tür göktaşlarının Güneş Sistemi'nde nasıl evrimleştiğini ve milyonlarca yılı bulan ömürlerindeki dönüşümleri de açığa çıkarabilir.

Göktaşına 2018 sonunda ulaşan OSIRIS-REx, Dünya'dan 320 milyon kilometreden fazla uzaklıktaki yörüngesini sürdüren göktaşı hakkında şimdiden eşsiz bilgiler açığa çıkardı. Bennu'nun uzay keşif tarihinde en çok incelenen göktaşı olduğu rahatlıkla söylenebilir. Bu, Güneş Sistemi'nin etrafında dönen pek çok benzer nesneye dair fikir veriyor.

Ancak Bennu yüzeyinin altında hangi koşulların bulunduğu sorusu araştırmacıların kafasını karıştırmaya devam ediyor. Araştırmacılar cismin dışını ayrıntılı araştırmış olsa da içini incelememişti.

Şimdiyse Colorado Boulder Üniversitesi'nin (CU Boulder) OSIRIS-REx ekibinden araştırmacılar, Science Advances dergisinde, nesnenin içine göz atmayı hedefleyen bir araştırma yayımladı. Ekip NASA'nın uzay aracındaki bir dizi ölçüm cihazıyla cismin yerçekimsel alanındaki değişimleri ölçtü ve içeriye bakmak için bunu bir röntgen cihazı gibi kullandı.

Yeni makalenin yazarlarından, CU Boulder'in eski yüksek lisans öğrencisi ve şimdi NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı'nda (JPL) görev yapan Andrew French, "Yerçekimsel alanı yeterli hassasiyetle ölçebilirseniz, nesneyi doğrudan göremeseniz bile kütlesinin nerede konumlandığına dair net sınırlar çizebilirsiniz" dedi.

Araştırma yalnızca göktaşındaki çekirdeğin, yüzeyden daha zayıf olduğunu keşfetmekle kalmadı, aynı zamanda bileşiminin nispeten kısa bir süre içinde yok olmasına yol açabileceğini gösterdi.

Araştırmaya liderlik eden profesörlerden Daniel Scheeres, "Belki bir milyon yıl veya daha kısa süre içinde bu şeyin tamamen paramparça olacağını kafanızda canlandırabilirsiniz" dedi.

Aynı zamanda yayımlanan diğer bir araştırma Bennu'yu oluşturan maddelerin yüzeye dağıldığını gösterdi. Bu da yüzeyden alınan herhangi bir numunenin kısmen bütünü temsil etmesi gerektiğini gösteriyor.

Science'de yayımlanan üç makalenin de yazarları arasında yer alan Southwest Research Institute'den (SwRI) Dr. Vicky Hamilton ise, "Son araştırmalarımız suyun varlığıyla ilişkili organik maddeler ve minerallerin Bennu'nun yüzeyine genişçe dağıldığını gösteriyor. Bu nedenle Dünya'ya getirilecek herhangi bir numunenin bu bileşikleri ve mineralleri içermesi gerekir" diye konuştu.

Biz Bennu'nun yüzey bileşimini en iyi açıklayan senaryoları belirlemeye yardımcı olması için numunedeki organiklerin, karbonitlerin, silikatların ve diğer minerallerin göreli zenginliğini meteoritlerdekilerle kıyaslayacağız.

Araştırmacılar aynı zamanda Bennu'dan alınan bu materyalleri, başka bir yakın Dünya nesnesi olan Ryugu göktaşından toplananlarla kıyaslayabilecek. Ruyugu'yu inceleyen Japonya menşeili uzay aracı kasım ayında topladığı numunelerle Dünya'ya inmiş olacak.

*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

https://www.independent.co.uk/life-style

Independent Türkçe için çeviren: Umut Can Yıldız