Olivia Petter / Sarah Young - The Independent
Bazı kişiler bu yiyecek gruplarını yemeyi kesmenin ışıldayan bir cilt ve parlak saçlara sahip olmanızı sağlayacağını söylerken, bazıları ise sizi enerjisiz bırakacağını, şişkinlik ve bitkinlik hissetmenize neden olacağını iddia ediyor.
The Independent’ın iki lifestyle yazarı Olivia Petter ve Sarah Young, bunu test etmek için bir aylığına vegan olmaya ve hayvansal ürün olmayan her bir lokmayı hafta hafta belgelemeye karar verdi.
Olmayı umduğumuz parlayan tek boynuzlu atlar olur muyuz? Yoksa humus ve pide ekmeğine hafif bağımlılığı olan bir çift gazlı, lif dolgulu insana mı dönüşürüz?
Nasıl başladığımızı görmek için okumaya devam edin.
1. HAFTA
Olivia
Bugün yeni yılın ilk günü. Yani akşamdan kalmayım ve en çok peyniri düşünüyorum.
Birkaç yemek kaşığı fıstık ezmesinden sonra hellim isteği çok şükür ki geçti.
Emin olmak için kendimi tartmaya karar verdim. Bu yıllardır yapmadığım bir şeydi.
Herkes, vegan olduğunuzda kilo vereceğinizi söylüyor. Ama 1.73 cm uzunluğunda, 63 kilo ve genelde bitkisel ağırlıklı (çok fazla miktarda fındık yağı içeren) bir beslenme biçimi olan biri olarak bunun benim için geçerli olacağını sanmıyorum.
Humus ve pideyi çoktan abarttım, bu ikili benim hayatımı kurtaracak.
Normalden çok daha fazla yiyorum. Belki beynim bana yediklerim bitkisel olduğu için tüm bunların yanıma kâr kalacağını söylediği içindir. Gerçi bu sonuca varmanın herhangi bir mantığı var mı bilmiyorum.
Teyzem aile yemeğimiz için muhteşem bir kızarmış tavuk hazırlıyor. Ve kuzenlerim oburluklarının isteğini yerine getirirken ben yeşil mercimek yemek zorundayım. Üzgün hissediyorum ve hayatın anlamını sorguluyorum. Sonra dolapta biraz daha fıstık ezmesi olduğunu hatırlıyorum.
Brixton’da dondurmalı kurabiye sandviçleri satan vegan bir fırın buluyorum ve bunun nasıl bitkisel olabileceğine şaşırıyorum. Kimine göre sihirbazlık, kimine göre hilekârlık.
Sarah
Veganizmin erdemlerini tartışan birçok belgesel izleyip kendimi bir avuç dolusu yemek kitabı ile donattıktan sonra önümdeki yemek macerası için kendimi iyimser hissediyordum.
Ve sonra akşamdan kalmaydım.
Noel cümbüşü ve yeni yıl şenliklerinin sarhoş edici karışımı, peynir ve İtalyan şampanyasının bu noktada vücut kütlemin ortalama yüzde 70’ini oluşturması demek. Ve bu duruma çözüm olabilecek tek şeyin benzer şeyler yemek olduğuna eminim.
Ancak her zamanki domuz pastırmalı sandviçim şu an bir seçenek değil. Bu ilk sabah ve ben şimdiden bırakmayı düşünüyorum.
İlk birkaç günde hazır yemeğin benim baş düşmanım olduğunu fark ediyorum. Bu kadar çok miktarda hayvansal ürün olduğunu fark etmemiştim ve sonunda Linda McCartney’in vegan sosisli böreklerine doğru yöneldim.
Bu devam eden bir akım ve ben vegan olan her şeyi yiyormuş gibi hissediyorum. Kendime ekmek, humus ya da pirinç dışında bir şeyler tüketmeyi hatırlatmam gerekiyor.
2. HAFTA
Olivia
Peynir özlemi öç alarak geri döndü. Yorgun ve uykusuzum ve tek istediğim şey sütlü yiyecek dolu bir deliğe düşmek.
Akşam yemeği seçenekleri için Deliverooo sitesini gözden geçiriyorum ve Pizza Express’in vegan pizza yaptığını görüyorum. Yaşasın. Mutluluktan uçuyorum. Pizza çok da lezzetli ve bir kez daha bunun vegan olduğundan emin olamıyorum.
Evlere servis hizmeti veren Pollen + Grace adlı şirketten vegan öğle yemeği kutuları almaya başladım. Bu durum hayatımı büyük ölçüde kolaylaştırdı. Çünkü artık işe getirmek için sıkıcı görünen salatalar hazırlamama gerek yok. Bunun yerine, hindistan cevizli bir yemeğim var. Biraz tuzlu ama yine de doyurucu. Muhtemelen üzerine biraz parmesan peyniri serpilse daha lezzetli olurdu.
Süpermarkette vegan çikolata buldum ve fiyatının 5.99 sterlin olduğunu gördüm. Çikolatayı orada bıraktım.
Sarah
“Adamakıllı” bir fincan çayın müptelası olarak, çay içmenin bir gün tekrar aynı tadı verip vermeyeceğini merak ediyorum. Ama sanırım bu tamamen rahatsız edici de değil.
Badem ve yulaf sütlerini denedikten sonra süt ürünü içermeyen süt alternatifim için soyayı seçiyorum. Koyu demli bir çay olmadığı kesin ama sonuna kadar direneceğime söz veriyorum.
Tatlıya olan zaafım da bu noktada devreye giriyor ve buzluğun tatlı derinliklerindeki artakalan dondurma beni çağırıyor. Bunun yerine süt ürünleri içermeyen Mini Moos vegan çikolatam var ve tatlı krizimi şaşırtıcı şekilde dindiriyor. Vegan kazandı.
Erkek arkadaşım eve KFC paketiyle gelinceye kadar bu böyleydi. İlişkimizi yeniden gözden geçiriyorum.
3. HAFTA
Olivia
Vegan olmayan bir arkadaşım için yemek yapacağım. Patlıcan yahnisi yapmayı düşünüyorum. Arkadaşım için de içine tavuk eklemeyi planlıyorum. Sonra tavuk alıp, onu pişirip yememenin çok da veganların yapacağı tarzda bir şey olmadığına karar veriyorum. Kendimi frenliyorum.
Her zamanki sosumla bir salata hazırlamaya devam ediyorum: zeytinyağı, limon, tuz, tahin ve bir tutam bal.
Belli ki balın vegan bir ürün olmadığını unutmuşum ve bunu tüm salata bittikten sonra fark ettim. Kahretsin.
Ertesi gün uyanıyorum ve bir daha bir hata yapmamaya yemin ediyorum.
Bir arkadaşımla buluşmak için yolda giderken öğle yemeği yemediğimi fark ediyorum ve biraz vegan yiyecek almak için yakınlardaki bir süpermarkete doğru koşturuyorum.
Bir kutu ıspanaklı falafel buluyorum. Çok lezzetli. Bütün paketi yiyip bitiriyorum.
İçindekiler listesini kontrol etmediğimi fark ediyorum. İçinde yumurta varmış. Lanet olsun.
Peyniri özledim.
Sarah
Etobur benliğim için bir yemek işkencesi olabilecek bir görevi bu kadar sürdürmeyi başardığım için çok etkilendim.
Tabii ki kolay olmadı ve zaman zaman büyük, sulu bir hamburgere kesinlikle teslim olabilirdim ama güçlü duruyorum. Bunu yapabilirim.
Gerçi peyniri özlüyorum ve süpermarketin kendi marka alternatiflerinin yalan olduğunu zor yoldan öğreniyorum. Bir alternatif bulma konusunda kararlıysanız, bana güvenin, biraz daha fazla para ödemeniz buna değer.
Ailem lezzetli bir köri yemeği için bir araya geldi ve babamın bana durmadan “küçük bir ısırıktan kimseye zarar gelmez” deyip durmasına rağmen muhteşem tavuk sote yemeğine karşı direniyorum.
Kendim için tatlı bir patates ve nohut alternatifi hazırlıyorum ve diğer herkesin tatlının keyfini çıkarmasını izlerken üzgün hissediyorum.
Ebeveynlerimin buzdolabına baskın yaptıktan sonra bulabildiğim tek şey bir kap kasvetli jöle. Elbette bu vegan olamaz değil mi? “Bu Vegan mı?” uygulamasını kullanarak tarama yapıyorum. Uygulama bana bunun bir çeşit araba paspası olduğunu söylüyor. Kafam karışıyor ama yine de jöleyi yiyorum.
4. HAFTA
Olivia
Arkadaşlarımla tapas yemek için dışarı çıkıyorum. Bu İspanyol yemeği neredeyse peynir ve kurutulmuş etlerin baş tacı sayıldığından bunun benim çılgın şişman vegan günlüğümün nihai testi olacağını kabul ediyorum.
Bir şişe Merlot’u yarıladıktan sonra açık sözlü arkadaşım bana her kırmızı şarabın vegan olmadığını söylüyor.
Bu özel şarabın muhtemelen hayvansal ürün içermediğine karar veriyorum ve ızgara patlıcanımı yememe yardımcı olmasına izin vermeye devam ediyorum.
Dünyadaki en kötü vegan olmayı reddederek manchego peynirine direniyorum, kızarmış ete burnumu çeviriyorum ve tortillayı servis ettiklerinde ürkmüyorum bile, hem de birazcık bile.
Bu hafta neredeyse bitti, bu demek oluyor ki dört haftalık bitkisel beslenmem sona eriyor.
Fethedecek son bir grup yemeğim daha var ve zalim kaderin bir cilvesi olarak, bir pizza restoranında.
Ne yazık ki pizza restoranı vegan peyniri kullanmadıklarını söyledi. Bu da peynirsiz pizza yemem gerektiği anlamana geliyor. Bunun bir sosisi olmayan bir sosisli, ton balığı olmayan bir ton balığı salatası ile aynı olduğunu düşünüyorum.
Kabul ediyorum ki bu dört hafta nihayet bitmek üzere olduğu için rahatladım.
Bunu devam ettirecek miyim? Emin değilim. Bu düşündüğümden çok daha zordu ve ayrıca kilo aldığımdan da oldukça eminim. Kendimi tartmakta isteksiz olduğum gerçeği bunun için yeterli bir göstergedir.
Beslenme şeklimde değişiklik yapacak mıyım? Daha önce de çok dikkatli olmama rağmen, et ve süt tüketim miktarımla ilgili daha dikkatli olmaya kararlıyım. Devamı gelecek.
Sarah
Şimdiye dek dışarıda yemek yemekten kaçınıyordum ama bir gece yarısı sinema gezisinden sonra pizza zamanı geldiğine karar verdim. Ancak şu ana kadar vegan peyniri konusundaki tecrübelerimi dikkate alarak şüpheli hissediyorum.
Violife vegan peyniri kullanan Pizza Hut’tan sipariş veriyorum ve hem memnun hem de şaşkınım. Benim vegan beslenmemde çok da destekleyici olmayan erkek arkadaşımın kremalı mozzarella ile doldurulmuş kalın kenarlı pizzası kadar iştah açıcı görünmese de, oldukça lezzetli.
Dört hafta sona ermek üzereyken şaşırtıcı derecede daha az şişmiş hissediyorum ve tartıldığım zaman 2 kilo kadar vermiş olduğumu öğreniyorum. Bu konuyu vegan sosis rulolarına olan yeni bağımlılığımı dikkate alarak ele alacağım.
Ne yazık ki tam zamanlı veganlığın bana göre olduğunu düşünmüyorum. İlk düşündüğüm kadar zor olmasa da, kendimi bir daha asla gerçek peynir yeme lüksünden mahrum etmek istemediğimi fark ettim.
*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
https://www.independent.co.uk/life-style/food-and-drink
Independent Türkçe için çeviren: Sezin Bala
© The Independent
