Genesis 10. bölüm, yaygın olarak Milletler Tablosu olarak bilinir ve Nuh'tan gelen üç oğlu Sam, Ham ve Yafes aracılığıyla gelen 70 kişiden bahseder.
70 kişiden 26'sı Sam'dan, 30'u Ham'dan ve 14'ü Yafes'ten geliyordu.
Yaratılış 10:32 bölümü kısa bir şekilde özetler:
Bunlar, Nuh'un oğullarının aileleri, soy kütüklerine göre, milletlerine göre ve tufandan sonra milletler olmak üzere yeryüzünde bunlardan ayrıldı.
11. bölüm, Babil'deki bölünmelerini anlatır.
Mısır'ın hemen güneyinde Nubia'yı kurduğuna inanılan Kuş'un (Yaratılış 10:8) oğlu olduğu söylenir.
Yine de Nimrod, Mezopotamya'da Nubian kökenine dair hiçbir işaret göstermeyen birkaç şehir kurdu (Yaratılış 10:8-12).
Bu, bazı eleştirmenlerin iddia ettiği gibi, Tablonun, Nimrod'un soyu veya Mezopotamya şehirlerini kurmadaki rolü konusunda açıkça yanlış olduğu anlamına mı geliyor?
Bu argümanı öne süren şüpheciler, Kuş'un en az altı Arap ulusunun kurucularının da babası olduğu gerçeğini göz ardı ediyorlar (Yaratılış 10:7).
Bunların hiçbiri Nubian kökenine dair işaretler göstermiyor.
Bunun nedeni, Nubia'nın birçok nesil boyunca kendi kültürel yolunda gelişmesidir.
Nimrod, Kuş'un doğrudan oğluydu. Onun veya kurulmasına yardım ettiği şehirlerin Nubian kökenine dair herhangi bir işaret göstermesini beklemek için hiçbir nedenimiz yok.
Metin açıkça belirtmese de listenin kapsamlı bir hesap olması amaçlandığını ima ediyor gibi görünüyor.
Geleneksel olarak bu şekilde yorumlanmıştır. Yine de bu yorum varsayımsaldır. İncil'deki tüm soy kütükleri kısaltılmıştır.
Önemli tarihi şahsiyetler dahil edilirken, "daha küçük" veya daha az kültürel açıdan alakalı kardeşler dışarıda bırakılmıştır.
Milletler Tablosu için de durumun böyle olması mümkündür.
Tablonun derleyicisi, Tablonun derlendiği dönemde kendi ulusu için en önemli uluslara odaklanmış olabilirken, diğer uzak, hatta belki de çoktan unutulmuş ulusların kurucularını ihmal etmiş olabilir.
Her ulus, nihayetinde Nuh aracılığıyla diğer her ulusla ilişkili olsa da, bu atadan kalma bağ, torunları arasında karşılıklı kültürel önemi sonsuza dek sürdürmez.
Listelenen uluslardan bazıları kolayca tanımlanabilirken, bazıları belirsizliğini korumaktadır.
Çok sayıda bilim insanı, bu bilinmeyen ulusları çeşitli başarı dereceleriyle tanımlamaya çalışmıştır.
Kaynak materyalin arkaik yapısı nedeniyle, önemli bir belirsizlik devam etmektedir.
Tablonun doğruluğu, açıklanan ilişkilerden bazılarının modern karşılaştırmalı dilbilimle uyuşmaması gerçeğiyle sorgulanmıştır.
Örneğin, Elamlıların Sami'den geldiği söylenir, ancak dilleri Sami değildi. Kenanlıların Ham'dan geldiği söylenir, ancak dilleri Sami'ydi.
Bu itiraz, bu dillerin hiçbir zaman dramatik bir değişim yaşamadığını varsayar.
Bölgenin tarihi, bunun şüpheli bir varsayım olduğunu öne sürüyor gibi görünüyor.
Bölgenin kültürleri sürekli olarak yabancı güçlerin göçlerine ve istilalarına maruz kalmıştır.
Fetheden imparatorluklar, genellikle dillerini ve kültürlerini mağlup edilenlere empoze etmişlerdir.
Büyük İskender'in fethinden sonra Pers İmparatorluğu'nun Helenleştirilmesi klasik bir örnektir.
Ya da Babil esaretine ve Pers fethine kadar esas olarak eski İbranice konuşan İsraillileri düşünün.
Daha sonra Pers İmparatorluğu'nun resmi dili olan Aramice'yi benimsediler. Yahudi Talmudu, Daniel ve Ezra kitaplarının büyük bölümleri gibi Aramice yazılmıştır.
Aramice'nin İsa'nın ana dili olduğu düşünülmektedir. İskender'in Pers'i fethinden sonra Yahudiler, Yunanca'yı ikinci dil olarak benimsediler.
Sonuç olarak, Yeni Ahit'in tamamı Yunanca yazılmıştır. Bölgenin dilleri statik değildi.
İbraniler, Yunanlılar, Persler ve Babillilerden çok önce Kenan'ı işgal ve fethetti.
Bölgedeki Kenanlıların neredeyse eski İbranice ile aynı olan bir Sami dilini benimsemeleri şaşırtıcı mı?
Elamlılara gelince, Elamca'dan bir dava açmak istiyorsak proto-Elamca ile başlamalıyız.
Proto-Elam dili henüz çözülememiş olduğundan Milletler Tablosu'na karşı bir polemiğin temelini oluşturamaz.
Daha sonraki, Sami olmayan Elam dilinin proto-Elam dilinin temelini oluşturduğuna dair bir kanıt yoktur ve dili herhangi bir zamanda hangi etkilerin değiştirmiş olabileceğini bilmiyoruz.
Milletler Tablosu'na yönelik bir diğer itiraz ise listelenen ulusların birçoğunun tarihi kayıtlarda (bugün sahip olduğumuz haliyle) MÖ birinci binyıla kadar görünmemesidir.
Bu, bazı eleştirel akademisyenlerin Tablo'yu MÖ 7. yüzyıldan daha erken tarihlendirmemesine yol açmıştır.
Bu, İncil'e yönelik tekrar eden bir eleştiridir. Tarihi kayıtlarda başka hiçbir yerde görünmeyen bir şehirden veya kültürden bahsettiğinde veya bir kültürü diğer sınırlı kaynaklarımızdan sahip olduğumuz diğer kayıtlardan önceki bir döneme yerleştirdiğinde İncil'e şüphe avantajı tanımak yerine, eleştirmenler genellikle İncil yazarlarının ya samimiyetsiz ya da cahil olduğunu varsayarlar.
Bu durum, ikisi de sırasıyla 19 ve 20'nci yüzyıllarda modern zamanlarda yeniden keşfedilen, Ninova'nın antik metropolü ve Levant'ın antik Hitit medeniyeti için de geçerliydi; bu, İncil'in tarihsel tanıklığının dikkate değer bir şekilde doğrulanmasıydı.
Gerçek şu ki, antik kültürler hakkındaki bilgimiz son derece parçalı ve genellikle temel varsayımlara bağlıdır.
Bu nedenle, Milletler Tablosu'nun yalnızca bahsedilen uluslardan bazılarının daha sonraki tarihsel kayıtlardan başka hiçbir yerde görünmemesi gerçeğine dayanarak bu kadar geç yazıldığını iddia etmek spekülatiftir.
Son bir itiraz, Nimrod'un, Mısır'ın hemen güneyinde Nubia'yı kurduğuna inanılan Kuş'un oğlu olduğu gerçeğiyle ilgilidir.
Devam edecek…
*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
© The Independentturkish
