Yahudi halkı, uluslar arasında kaybedilen On Kabileden hiçbirini unutmadı.
Bir gün yeniden kurulacakları inancı (Eze'de Yahuda'yla bir sopa gibi. 37:15-28) İncil kehanetinin bir parçasıdır ve modern Ortodoks Yahudiler tarafından Mesih'i tanımlayacak işaretlerden biri olduğuna inanılıyor.
Sonuç olarak, Yahudi halkı arasında, On Kabilenin soyundan gelen izole ceplerin keşfedilmesine ve İsrail'e geri dönmelerine büyük ilgi gösterildi.
Dağ Yahudileri olarak bilinen bu gruplardan biri, eski güney Sovyet Cumhuriyetlerinde keşfedildi. İsrail'den temsilciler onlarla buluşmaya gittiklerinde, eski zamanlarda İsrail'den ayrılışlarını Babil sürgününe değil, Asurluların zamanına kadar takip ettiler.
Bu onları On Kabilenin bir parçası yapar. Bu Dağ Yahudilerinin çoğu şimdi İsrail'e döndü. On Kabileyle kimliğini koruyan ve Yahudi geleneklerini ve uygulamalarını koruyan diğer gruplar Etiyopya'da bulundu (Falaşalar), Zimbabve (Lemba kabilesi), Afganistan ve Pakistan (Pathan kabileleri), Hindistan (Keşmir), Burma (Menaşe kabilesi), Çin (Çan-Min) ve Japonya.
Yine de gerçek şu ki, On Kabileden binlercesi Yahudi olmayanlarla evlendi ve İsrailliler olarak kimliklerini kaybetti. Çok sayıda putperest halkta, onlar küçük bir azınlıktı. Yine de genetik olarak konuşursak, onların torunları artık tüm insan ırkını içeriyor. Yahudi olmayan ulusların On Kabileden gelen bu soyunun peygamberlik önemi var mı? On Kabileyle ilgili en ilginç kehanetlerden biri, Yakup tarafından, On Kabilenin en büyüğü ve en önemlisinin atası Efrayim'e bir nimet verdiğinde verildi. Yakup, "onun [Efrayim'in] soyundan gelenler ulusların dolgunluğu olacak" dedi (Yaratılış 48: 19). Eski Ahit'te bu sıra dışı ifadenin ulusların doluluğunun (İbranice'de melo ha'goyim) göründüğü tek yer burasıdır. Ne yazık ki, çoğu zaman gerçek anlamı gizleyen çok sayıda ulus çevrilir: Efrayim, dünyanın tüm Yahudi olmayan uluslarıyla özdeşleşecektir.
Ata soylarının tarih boyunca hızlı (üstel) çoğalması, insan popülasyonlarının tarihsel melezleşmesiyle birleştiğinde, On Kabileden (ve diğer her insan grubundan) kesirli inişin tüm dünya nüfusuna yayılmasını garanti eder.
Elçi Pavlus, ulusların bu doluluğundan, peygamberlik anlamıyla dolu olduğunu gösteren bir pasajda bahseder.
Rom'da. 11:25 İsrail'in İncil'e karşı bugünkü kısmi sertleşmesinden bahsederken, bunun ulusların doluluğu gelirken gerçekleşeceğini söylüyor (Rom. 11:25).
Bu, yahudi olmayan inananların aşılandığı inancın zeytin ağacıyla ilgili ünlü pasajda yer almaktadır. Başka bir deyişle, gelen ulusların doluluğu, Yahudi olmayanların İsa'ya iman etmeleri ve İsrail'e aşılanmaları anlamına gelir (Efes'te olduğu gibi. 2:12,19).
Pavlus, burada Yaratılış'tan alıntı yaparak, Öteki ulusların bu kurtuluşunu, Efrayim'in soyundan gelen ulusların doluluğunun kehanetle geri dönüşüyle özdeşleştirir.
Başka bir deyişle, Öteki ulusların kurtuluşu, On Kabilenin kehanet edilen dönüşüdür.
Başka yerlerde, hem Petrus hem de Pavlus, Hoşea'nın kuzey İsrail Krallığı'nın (On Kabile) Tanrı tarafından reddedildiği ve halkı olmaktan çıkarıldığı kehanetinden alıntı yapıyor.
Fakat aynı kehanette, gelecekteki bir restorasyon vadedilir:
Onlara söylendiği yerde, Siz benim halkım değilsiniz, onlara söylenecek, Siz yaşayan Tanrı'nın oğullarısınız (Hos. 1:10, ayrıca Fahişeler. 2:23; Rom. 9:24-25; 1 Petrus 2:10).
Her iki havari de başlangıçta On Kabileye verilen bu kehaneti Yahudi olmayan Hıristiyanlara uygular. Yahudi olmayan Hıristiyanların, İsrail'in Mesihini kabul ederek ve kendilerini
İsrail'in Tanrısına katarak, Mesih'in dağınık İsrail kalıntılarında (On Kabile) toplanacağı kehanetlerini yerine getirdiklerini anladılar.
Eski zamanlarda, son yıllarda olduğu gibi, bazıları bu öğretileri, İsrail'in zeytin ağacına aşılanmış Yahudi olmayan Hıristiyanların Musa'nın Yasasına uymaları gerektiğini ima etmek için yanlış anladılar.
Aynı konuyla ilgili bir tartışma Pavlus'u Antakya'da Petrus ile hararetli sözlere sürükledi (Gal. 2:11-).
Sonuç olarak, sorunu çözmek için Kudüs'te bir toplantı yapıldı (Elçilerin İşleri 15). Konseyin Kutsal Ruh'un önderliğindeki kararı, Yahudi olmayan inananların Musa'nın Yasasına uymaları gerekmemesiydi (Elçilerin İşleri 15: 19-20,28-29, ayrıca bkz. 5:1-3).
Bu, daha önce de gördüğümüz gibi, aynı Yahudi olmayan inananların havariler tarafından On Kabile ile özdeşleştirilmesine rağmen oldu.
Havariler, On Kabileden gelmenin, Yahudi olmayan Hıristiyanların Musa'nın Yasasına uymaları gerektiği anlamına geldiğine açıkça inanmıyorlardı.
Aksine, Yahudi olmayan Hıristiyanlar Musa'nın Yasasından özgürdürler (Elçilerin İşleri 15: 10,28).
Aynı mantık, Yahudi hahamların Musa'nın Kanununa göre On Kabileden soyundan gelenlerin Yahudi olmadığına dair daha sonraki kararlarında da görülebilir: başka bir deyişle, On Kabilenin Musa'nın Kanununa göre olmadığıydı (Yeb. 16b.9, Yeb. 17a.3-4).
*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
© The Independentturkish
