Yargıçların son beş bölümü, yargıçlar döneminin başlarında meydana gelen iki bölümü ilişkilendirir.
Her iki olay da Tanrı'nın yasasına neredeyse tamamen saygısızlık edildiğini gösteriyor.
Bu bölümlerde sık sık tekrarlar: "O günlerde İsrail'in kralı yoktu" (Yargıçlar 17:6; 18:1; 19:1; 21:25). Bunu iki kez uğursuz ekleme izler: "Herkes kendi gözünde doğru olanı yaptı" (Hakimler 17:6; 21: 25, NKJV).
Samuel ve Kralların kitapları daha sonra İsrail'in sorunlarına çözümün bir kral olmadığını gösterse de Yargıçlar kitabı bize İsrail'in premonarkal tarihinin de altın çağ olmadığını garanti ediyor.
İlk bölüm, annesinden büyük miktarda gümüş çalan Micah adında bir Efrayim ile ilgilidir.
Gümüşü çalan kişiye lanet okuduğunda, Micah itiraf etti ve parayı iade etti. İade edilen parayı Tanrı'nın kullanımına adadığı iddia edilen Micah'ın annesi gümüşten bir put yaptı - Tanrı'nın yasası tarafından açıkça yasaklanan bir şey.
Sonra Mika evine bir türbe kurdu ve bir şekilde bunun bu putperest ibadet biçimini meşrulaştıracağını düşünen bir Levili - Musa'nın torunu - tuttu.
Bu sırada Danlılar, sakinlerin çoğunu kendilerine tahsis edilen bölgeden çıkaramadılar, bu yüzden başka bir yere yerleşmeye çalıştılar.
Danitler, potansiyel yerleşimleri araştırmak için beş savaşçı gönderdi. Seyahatleri sırasında Micah'ın evinde bir gece geçiren bu izciler, sonunda Laish'te masum yerlilerin yaşadığı uygun bir arazi buldular.
İzciler Danitlere haber verdiler ve kabilenin çoğu oraya taşınmaya ve istila etmeye karar verdi.
İsrail'in ahlaki iflasının boyutu Yargıçlar 17-21'de ortaya konmuştur. Hırsızlık, yağma, putperestlik, rahipliğin kötüye kullanılması, ölüm tehditleri ve masum insanların katledilmesi bu bölümlere hakimdir.
Yolda, izcilerin daha önce geceyi Laish'e giderken geçirdikleri Micah'ın evinin önünden geçtiler.
Danlılar tüm ev tanrılarını ele geçirdiler ve Levililere bunun yerine onlar için rahip olmalarını söylediler.
Levili kolayca kabul etti. Olanlara öfkelenen Mika, bazı adamları bir araya toplayıp Danililer'in peşine düştü.
Fakat Danlılar putları iade etmeyi reddettiklerinde ve ona saldırmakla tehdit ettiklerinde, Mika umutsuzca sayıca az olduğunu fark etti ve pes etti.
Danlılar, Laish halkına başarıyla saldırdı, şehri yeniden inşa etti ve adını Dan olarak değiştirdi.
Danitler'in tahsis ettiği bölgenin yaklaşık 100 mil kuzeyinde yer alan bu şehir, şimdi en kuzeydeki İsrail şehriydi.
Bu bölümde hiç kimse Tanrı'nın yollarını takip etmekle ilgilenmiyordu. Ve yine de bir sonraki bölüm daha da kötü.
İç savaş: Yargıçlar 19-21
Başka bir Levili, cariyesi ve hizmetçisi Beytüllahim'den Efrayim dağ ülkesine doğru gidiyorlardı.
Yolda, gece için Benyamin şehri Gibeah'ta durdular, orada sadece bir Efrayim sakini onlara konaklama teklif etti.
O gece, bazı Gibeonit adamlar Efrayimlinin kapısına vurarak Leviliyi dışarı çıkarmasını istedi, böylece onu cinsel tacize uğratabilirlerdi.
Gibeah, Tanrı'nın yok ettiği Sodom şehri gibi olmuştu (Yaratılış 19).
Ev sahibi ve Levililer kendilerini kurtarmak için Levililerin cariyesini duygusuzca dışarı attılar. Gibeonlular şafağa kadar kadına tecavüz edip taciz ettiler.
Levili ertesi sabah "yoluna devam etmek için" kapıyı açtığında (Hakimler 19:27) ve cariyesini eşikte yatarken bulduğunda, kaba tepkisi kendi ahlaksızlığını yansıtıyordu: "Kalk; gidelim" (ayet 28).
Birçok bilim adamı, "Ama cevap yoktu" ifadesinin (28. ayet) kadının öldüğünü ima ettiğine inanır.
Kimileri, İbranice metnin burada kasıtlı olarak belirsiz olduğunu iddia ederek, kadının Levililer onu parçalayana ve ardından vücut parçalarını 12 kabileye gönderene kadar hala hayatta olma olasılığına izin vererek aynı fikirde değil (ayet 29) (örneğin, Meir Sternberg, İncil Anlatısının Şiirselliği, s.238-239).
Diğer İsrail oymakları Gibeonluların günahını duyunca, Benyamin oymağından suçluları infaz için teslim etmelerini istediler. Benjamitler reddetti.
Benjamin ile diğer 11 kabile arasında çıkan iç savaş, her iki tarafta da ağır kayıplarla sona erdi. Benyamin oymağı neredeyse yok edildi (Hakimler 20:46-48).
Yaptıklarından pişman olan İsrailliler, Benyamin kabilesini korumanın bir yolunu bulmak için umutsuzca çabaladılar.
Sonunda, eşleri ve çocuklarıyla birlikte (Benyamin'e karşı savaşmayı reddeden) Cebeş Gilead'in adamlarını öldürmek için şüpheli yollara başvurdular.
Şehrin yalnızca bakire kadınlarını bağışladılar ve onları hayatta kalan Benyaminlilere verdiler. Karısı olmayan Benyaminliler, İsraillilerin onayıyla Şilo'lu genç kadınları kaçırdılar.
Yargıçların bu son beş bölümü, Tanrı'nın karşı uyardığı günahların bir kataloğudur. Günahın kaçınılmaz cezalarını -ıstırabını, gönül yarasını ve sefaletini- çarpıcı bir şekilde gösterirler.
*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
© The Independentturkish
