Ülkemizde hükümet başkanları, ömür boyu hükümet başkanı olmak ister.

Ülkemizde parti genel başkanları, ömür boyu parti genel başkanı olmak ister.

Peki, bu niçin istenir?

Mesela ömür boyu hükümet başkanı olmak, iktidarda kalmak neden istenir?

Bunun için neden ölümüne mücadele edilir?

Malumunuz ülkemizde iktidara gelmek isteyenler hep aynı şeyleri söylerler.

“Biz millete hizmet etmek için iktidara gelmek istiyoruz” derler.

“Kendimiz için bir şey istiyorsak namerdiz” diye de eklerler.

Bunları ve benzeri sözleri söyleyerek milleti ikna etmek isterler.

Sonuçta milleti ikna edenler iktidara gelirler.

İktidara geldikten sonra da değişiverirler.

Bir de bakarsınız “Millete hizmet etmek için iktidara gelmek istiyoruz” diyenler, milletin cebine göz dikmiştir.

Veren el olacaklarını söyleyenler, alan el haline gelmiştir.

Üst üste yaptıkları zamlarla, koydukları vergilerle bu fakir milletin cebindekini almaya girişmiştir.

Millet bu durumdan şikayetçi olunca da hep aynı mazereti ileri sürerler.

“Ülkeye hizmet edebilmemiz için bu zamlar, bu vergiler gerekli” deyip milletten fedakarlık üstüne fedakarlık isterler.

“Peki, sen iktidara gelmek için bizden oy isterken niye bunları söylemedin” şeklindeki soruları da duymazlığa gelirler.

Ama milletten fedakarlık üstüne fedakarlık isteyenler, iş kendilerine gelince hiçbir fedakarlıkta bulunmak istemezler.

Kendilerine köşkler, saraylar yaptırırlar.

Kendileri ve çevreleri için dünyanın en pahalı arabalarını aldırırlar.

Kendilerine “uçan saray” denilen dünyanın en pahalı uçaklarını aldırırlar.

Kendilerine “yüzen saray” denilen yatlar yaptırırlar.

Bütün bunları da şu fakir milletin cebinden aldıklarıyla yaparlar.

Zam üstüne zam yaparlar, vergi üstüne vergi koyarlar.

Bir kere milletin sırtına binmişlerdir!

Artık milletin sırtından hiç inmek istemeyeceklerdir!

“Millete hizmet etmek için iktidara gelmek istiyoruz” diyenler, milleti kendilerine hizmet ettirir hale getirmişlerdir.

Bir de bakarsınız iktidara Harun gibi gelenler, Karun gibi zengin bir hayat sürmektedir.

İhtişam okyanusunda, şatafat denizinde yüzmektedir.

Onun içindir ki ülkemizde iktidara gelen bir daha iktidardan hiç gitmek istemez.

Milletin sırtından hiç inmek istemez!

Seçimlerde “Biz milletin efendisi değil hizmetkarı olacağız” gibi milletin hoşuna gidecek laflar etseler de, amaçları kendilerini efendi, milleti de kendilerine hizmetkar yapmaktır.

Amaçları ömür boyu milletin sırtında oturmaktır!

Zaten ülkemizde seçimler milletin sırtına kimin bineceğini belirlemek için yapılır!

Seçimi kazanan milletin sırtına oturur!

Milletimizin çoğunluğu muhafazakar olduğu için de, çoğunlukla muhafazakar politikacılar milletin sırtına binen olur!

Durum budur.

Peki, bu durum nasıl son bulur?

Bir kişinin ömür boyu milletin sırtına binmesine nasıl engel olunur?

Bir kişinin ömür boyu iktidarda kalmak, ömür boyu hükümet başkanı olmak istemesine nasıl engel olunur?

Bunun için Amerika’yı yeniden keşfetmeye gerek yoktur.

Bu konuda mesela ABD’de şu kural konulmuştur.

Hiç kimse dörder yıllık iki dönemden fazla ABD Başkanı olamaz.

Başka bir deyişle, hiç kimse sekiz yıldan fazla ABD’ye başkanlık yapamaz.

Ancak iki kez başkanlık seçimine girebilir.

Dolayısıyla da en fazla sekiz yıl ABD’ye başkan olabilir.

Bizde de böyle bir kural getirilmelidir.

Hiç kimse dörder yıllık iki dönemden fazla, yani toplamda sekiz yıldan fazla ülkemizin başında kalmamalı, ülkemizi yönetmemelidir.

Sadece bununla da yetinilmemelidir.

Gelişmiş ülkelerde, seçimi kaybeden parti genel başkanları istifa eder.

Ülkemizde ise girdiği her seçimi kaybeden parti genel başkanları bile istifa etmez; o makamın maddi, manevi nimetlerinden istifade etmek ister!

Bu duruma son veren bir kural da gereklidir.

Bir kişinin iki dönemden fazla ülkenin başında kalamaması kuralı gibi, örneğin üst üste iki seçim kaybetmiş bir kişinin de partisinin başında kalamaması kuralı getirilmelidir.

Yoksa politikacılarımız kimin sırtına binmişlerse, onların sırtından ölene kadar inmek istemeyeceklerdir!        

* Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.