Kaybetmiş olabiliriz ama futbol yine de evine döndü ve herkes davetli

Belki sonuç seyircilerin haykırdığı gibi olmadı ama bunun sadece birinci sezon olduğunu düşünmemek için pek sebep yok

İngiltere, 11 Temmuz'da oynanan Euro 2020 finalinde İtalya'ya penaltı atışları sonucu kaybetmişti (AFP)

En azından, başka ne olabilirdi diye bir düşünce yok. Gözlerinizi kapatıp hayalini kuracağınız bir şey yok. Görülmemiş hiçbir şey kalmadı. Vurulmayan tek bir top bile kalmadı. Her şey ortadaydı. Tüm oyun oynandı.

İngiltere futbol taraftarlarının hepsinin, hatırlayabildikleri kadar evvelden beri, gerçekten istediği şey işte buydu. Ve şuna hiç şüphe yok: Gareth, sen fazlasıyla doğru kişisin. Şükürler olsun, bizi heyecanlandırdın. Avrupa Şampiyonu İtalya oldu ama futbol tekrar evine döndü.

fazla oku

Bu bölüm, konuyla ilgili referans noktalarını içerir. (Related Nodes field)

Biliyorsunuz, gerçekten döndü. Gerçekten de çok uzun süredir dışarıdaydı ama şimdi geri döndü. Küçük bir erkek ve küçük bir kız çocuğunun iki kale arasındaki 4 haftalık toplam ısı haritasının Kalvin Phillips'i Beş Göbekli Jimmy (Gardner) gibi gösterdiği iki kapı aşağıdaki evde, yuvasına döndü. Mario'nun yol üzerindeki yerinde kesinlikle evine döndü ama bunun üzerinde fazla durmayalım.

Ülkedeki her ana cadde üzerinde ve her barın dışında biracı kalabalığın hızla dolduğu acayip bir hadiseyle eve döndü. Teknik açıdan tam olarak eve dönmemiş olsa bile, çıplak ve sarhoş bir adamın poposuna takılıp ateşe verildi, bu sayılmaz mı?

Elbette her yer futbolun evi, bu hep böyle oldu. Futbolun mavi pasaportu yok. Tam bir hareket özgürlüğüne sahip. Futbol Burnley veya Grimsby veya Selhurst Park'ın arkasındaki büyük Sainsbury'de yan yana dizili taraçalanmış evlerin üzerinde yükselen projektörlerin altında olduğu gibi, Liverpool FC'nin ateşli taraftarı olan bir Çinlinin YouTube kanalında da evine döndü. Ama gerçekte çok uzun bir süredir Wembley'deki evinde değildi.

Ev sıcak bir hissiyattır. Yüksek ücretli marka danışmanlarının ve bilgi mimarlarının "ana ekranları" (home screens) ve "ana sayfa düğmeleri" (home buttons) gibi şeyler bulmasının bir nedeni var. Sonuçta herkes evin ne demek olduğunu biliyor. Ev, kaybolduğunda ve sarılmaya ihtiyacın olduğunda gittiğin yerdir.

Ama herkes böyle bir evde yaşama şansına sahip olmuyor. 55 yılın büyük bir bölümünde, en azından bu ülkede, futbolun evi sosyal bakımdan işlevsiz, tiksinti ve hınçla çatırdayan, pasif agresif ve başkalarıyla paylaşılan bir evdi.
 


Ama futbol şimdi daha iyi bir yer buldu. Senin, benim ve Gareth'in yanına taşındı, açıkçası şimdiki yeri Küçük Ev'deki (Little House on the Prairie) gibi. Şu andan itibaren, o yüce geceden itibaren futbol çöpleri dışarı çıkarıyor. Daha siz bilmeden, sizin bir bardak çay istediğinizi biliyor. Futbolun sizi evde tek başınıza bıraktığı, siz karton rulodaki son tuvalet kağıdı parçasını umutsuzca soyarken China White'a gittiği ve bir çarşamba gecesi sabah saat 4'e kadar eve gelmeyip, beraberinde yine Nuts dergisinden başka bir kızla döndüğü günler mi? O günler geride kaldı.

Bunlar futbolun yaşamının halen en güzel günleri ve herkes de davetli. Gerçekten de en önemli şey bu. Belki sonuç seyircinin haykırdığı gibi olmadı ama bunun sadece birinci sezon olduğunu düşünmemek için pek sebep yok.

Bundan yıllar, hatta onlarca yıl sonra siz, ben, Gareth ve futbol muhtemelen James Corden'ın sunumunda heyecanla beklenen bir yeniden buluşma programı düzenleyeceğiz. İşte bu gerçekleştiğinde, bu üzücü ama büyülü geceden çok daha fazla hatırlanacak bir şey olduğuna kim iddiaya girebilir?



https://www.independent.co.uk/voices

Independent Türkçe için çeviren: Kerim Çelik

Bu makale kaynağından aslına sadık kalınarak çevrilmiştir. İfade edilen görüşler Independent Türkçe’nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.

© The Independent

DAHA FAZLA HABER OKU